8 juni 2012

Carp and the City part 6; Onguur sujet

Na intensief overleg hebben Wouter en ik onze keuze laten vallen op een strategisch gelegen stuk gracht. Drie dagen geleden hebben we de bodem in kaart gebracht en dat bevestigde veel van onze vermoedens. Steenstorten, gedumpte fietsen en winkelwagentjes, lelieveldjes, afgezonken afval, plezierbootjes en meer ellende, maar ook een aanlokkelijk, open plekje naast een steenstort, een schoon geultje tussen twee lelieveldjes en een knik in de kade.

Ik heb gekozen voor het geultje en een schoon stuk bodem tussen twee van boven water niet waarneembare steenstapels, onder een met prikkeldraad behangen hek. Wouter voor de knik en een schone richel tussen twee lelieveldjes en afgezonken blad in. Ieder plekje is elke dag van drie handen bollen voorzien.

We laden de spullen uit op de kar. Gelukkig nog maar een uur betaald parkeren...  Wouter is direct uit zijn werk gekomen om zoveel vistijd als mogelijk te creeren; we zullen vissen tot 23.00 uur. Op weg naar de stek pak ik het eerste plakkaat hondenpoep van de avond mee...

Al binnen tien minuten loopt de lijn van Wouter's rechter hengel, die in de knik onder een kajuitbootje ligt, strak. De waker hangt tegen het carbon, de top staat krom, maar niets. Lijnzwemmer? Slecht gehaakt?

Tijd om te eten. Het kookstel, waar is het? 'Dat zou jij toch meenemen?' Hebben we weer goed geregeld. Gelukkig woont Wouter in de buurt en kan hij binnen een kwartier weer terug zijn.

Van om de hoek klinkt een steeds luider wordend, dof geratel. Een man met sleurkoffer komt in hoog tempo om de hoek stappen. Ergens meen ik tussen het geratel door een hoge toon te horen. Ik kijk opzij, richting mijn twintig meter verderop geplaatste hengel, de enige plek tussen de bootjes waar mijn lijn niet via een bootje, maar direct het water in kon lopen. Het blauwe ledje brand. Shit, beet! Ik ben halverwege als ik me besef dat ik het schepnet ben vergeten. Zal je net zien als je alleen bent. Ik ren terug, pak het net en trek het sprintje naar de hengel. Het verdwijnpunt van de lijn blijft hetzelfde, de vis draait dik twintig meter verderop, meer naar links, aan de oppervlakte. Verspringende lijn van leliestengel naar leliestengel. Snel draai ik op. Dan loopt de boel vast. Weer kolkt de vis aan de oppervlakte. Ik geef lijn en wacht af. Dat werkt, de boel komt weer in beweging. Weer verspringt de lijn een paar keer. Alleen nog een plastic zak in de lijn. Plots valt de druk weg. Ik vloek.

'Bent u aan het vissen meneer?' de vraag wordt gesteld door een bevallige vrouwelijke mid-dertiger als ik mijn montage check. 'Zwemt hier dan vis?' Haar keffertje snuffelt ondertussen aan de zak met boilies en ik weet de schade te beperken tot vier boilies en een omgevallen zak. 'Ja, als Wodan eenmaal wat lekkers ruikt! Wat leuk dat u hier vist, dat zie je eigenlijk nooit hier.'
En dat is nu precies waarom we hier zitten...

Ik stel Wouter op de hoogte. Die wordt dol, verwacht binnen afzienbare tijd weer een run, maar heeft eerst een dringende sanitaire boodschap te doen.
Hijgend komt hij even later aanlopen. Het begint te regenen. Snel zoeken we de beschutting van de shelter op, waar ik aan het eten begin.

Uit het niets komt er een junkachtig type langslopen en slaat het dekzeil van het kajuitbootje naast Wouter's hengel opzij. Een vrouwenstem klinkt zachtjes uit het bootje en de man spreekt enkele, agressief klinkende, onverstaanbare woorden. Hij verdwijnt in de boot en slaat het dekzeil weer op zijn plaats. Wouter en ik kijken elkaar verbaasd aan. Het bootje schommelt heftig en meer onverstaanbare woorden klinken. Wouter's rig ligt onder het bootje. Lekker.

Het is al even stil in het bootje als Wouter's Delkim twee piepen voortbrengt. Meteen begint het bootje te schommelen en klinkt gestommel. Weer wat onverstaanbare klanken. Waarschijnlijk lijnzwemmer of de wind, maar de reactie uit het bootje doet ons behoorlijk ongemakkelijk voelen. We horen het schrapen van een aansteker en er verschijnt een oranje puntje achter het raam. We worden gewoon in de gaten gehouden.

We doen net alsof het ons niet deert en praten over van alles en nog wat. Ondertussen dwalen onze ogen telkens naar het regelmatig oplichtende, oranje puntje. Niet lang daarna komt de man uit het bootje kruipen en blijft even staan. Het licht van de lantaarnpaal lijkt zijn gezicht op te zoeken. Beangstigende, wezenloze ogen kijken onze kant op. Vervolgens gaat zijn blik naar Wouter's hengel een meter naast hem. Ik verwacht nu elk moment een schop tegen de nog nooit op een vis krom getrokken blank. Wouter's gezichtsexpressie verraad vergelijkbare gedachten. Mijn linker hand tast intussen naar de bankstick die ergens onder mijn stoel moet liggen. Gestommel uit het bootje. De man stoot wat onverstaanbare klanken uit en loopt met een plastc zak in de hand de duisternis in.

23.00 uur. Tijd om op te ruimen. Helaas geen teken van karper meer gezien, gelukkig ook niet van de man. Wordt vervolgd...



10 opmerkingen:

  1. Mooi verhaal. Ben benieuwd naar het vervolg!

    Gr. Koen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vissen! Altijd spannend!

    Grtx,
    FER

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een echt stukje "City" Boudewijn. Afwachten of het jullie gaat lukken om daar een vis te vangen. Wat denk je? Wonen die twee in dat bootje? Leuk stukje weer.

    Groeten,
    Sjoerd

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oei! Hoe zal dat aflopen? Er is niet genoeg plaats voor beide koppels. Was dit de laatste update op Boustails? Of drijft er ergens een wezenloze zwerver facedown tussen de plastic zakken? Oei!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ben bang voor het laatste Rolf !
    Spannend stukkie tekst Boudewijn !

    Mvg Sander

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @ Sjoerd, het bootje leek me ietwat te duur als ik op zijn uiterlijk afga, maar wie weet? Anders gekraakt of anders illegaal?

    @ Rolf, Ik wapen me de volgende keer en van wijken zal geen sprake zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Leuk geschreven weer Boudewijn. Hopelijk weten jullie daar nog een vis te vangen.

    Gr. John

    BeantwoordenVerwijderen