Beachfishing

Voor ons slechts een paar puntjes aan de horizon, achter en naast ons strandgasten. Twee dagen hebben Wouter en ik gevoerd, vandaag komen we halen wat ons toekomt.

Helaas blijkt het weer mooier dan voorspeld en is het zandstrandje redelijk druk bezet. Shit, hier hadden we niet op gerekend! Waar anderen met een kleedje en koelbox zijn komen aanzetten, verschijnen wij met foudraal, stoel, onthaakmat, tas en rod pod ten tonele. 'Wat hebben jullie daar?' 'Wat gaan jullie doen?' 'Wat is dat?'
Willen we dit wel? We besluiten het drie uurtjes te proberen en bij een vis te stoppen.
Even zijn we het middelpunt van de aandacht als we alles neerzetten en een plek zoeken die groot genoeg is om ons te installeren. De hengels komen in het water te staan, wij zelf nemen plaats in de waterlijn.

Nog even de verkeerde kant op

Na een half uurtje is iedereen weer bezig met zijn eigen ding en ligt alles in. Het bodemverloop is hier niet bijster interessant. Op zestig meter bedraagt de diepte nauwelijks twee meter. We hebben de rigs in een V-vorm gepositioneerd met daartussen wat losliggend voer, zoals we ook gevoerd hebben.

Na dik twee uur bakken in de zon tussen het gekakel is daar eindelijk een run. Wouter is de gelukkige. De vis zwemt zich even vast achter de enige stronk die we op de immense zandplaat hebben kunnen ontdekken, maar komt met veel geduld uiteindelijk vrij. De rest van de dril is kinderspel. Als ik de vis schep zijn we omringd door kinderen en een enkele, bezorgde ouder.

Het doel is bereikt, we maken snel wat foto's zodat we op huis aan kunnen. Dit heeft weinig met onze manier van vissen te maken. We komen terug als het weer minder aantrekkelijk is.