Carp and the City part 7; Kromme hengels!

Wouter en ik zijn terug op onze stek. Als eerste voorzien we elke plek van een paar bollen om eventuele scharrelaars bezig te houden. Het regent, maar het dichte bladerdak houdt een hoop tegen, waardoor we ons in relatief droge omstandigheden kunnen bewegen. Uit het kajuitbootje vernemen we voorlopig nog geen enkel gerucht...

De enthousiaste vrouw van de vorige keer komt weer langsgelopen. 'Zijn jullie er weer? Ik zei gister nog tegen mijn vriendin: Er zaten zulke aardige vissers bij mij aan het water...'

Even later komen de twee dames met hun vier hondjes aangelopen. De emmer met bollen staat boven op de shelter; kwestie van meedenken en eventuele problemen voor zijn. De dames vinden ons geweldig. 'We vroegen ons al af wanneer jullie weer zouden komen! Hebben jullie nog wat weten te vangen?' Ondertussen snuffelen vier neuzen driftig tussen onze spullen. Als die honden onze bollen zo duidelijk ruiken moet dat met de karpers ook wel goed zitten.

Even later liggen al onze rigs op hun plaats. Nog altijd geen teken van leven uit het bootje. Laat maar lekker zo blijven.

Een dikke stadstwintiger voor Wouter

Zakker op Wouter's linker hengel. Binnen tien minuten! Al na een paar tellen valt de lijn slap. 'Shit!' Hoe kan dat nou, we hadden toch goed onderzocht of er wat lag?! Opeens slaat de hengel krom. Hij was heel snel naar ons toe gezwommen! De vis weet van geen ophouden. Eerst run na run, dan minutenlang trage rondjes onder de top zwemmen, zonder dat we iets van de vis zien. Eindelijk kantelt de vis aan de oppervlakte, voor mij het teken dat het schepnet te water kan. Kort daarop ligt Wouter's eerste stadskarper in het net. Als ik de vis uit het water til weet ik al dat het een hoge twintiger is.

Prachtig visje

Eenmaal op de onthaakmat is duidelijk dat deze vis op het voer zat. Er lijkt geen eind te komen aan de boiliebrei die hij uitschijt. We maken foto's en filmen wat. De andere flank moet wachten, want een hengel van mij loopt af. Aan het flitsende gedrag te voelen is het een kleintje. Binnen een minuut of twee ligt de vis op de kant. Prachtig visje. Ook deze heeft duidelijk van de bollen gegeten. Een snel fotootje en hij mag terug. Wouter's vis volgt snel.

De buit is binnen, maar wie weet volgt een mooie toegift. De regen lijkt af te nemen. Ook nog altijd geen teken van de bootkrakers. Die zochten dus waarschijnlijk gewoon een tijdelijke overnachtigsplek. Of misschien hebben we ze wel verjaagd?

We bakken een eitje en plannen alvast wat volgende voer- en vissessietjes. We spotten nog een kleine schubkarper aan de oppervlakte, maar verder blijft het stil. Ach, we zijn tevreden. Op naar de volgende!