19 januari 2012

Remember the times: Het mysterie van de gejatte fiets

Zoals onderhand waarschijnlijk wel duidelijk is bestaat de 'Remember the times'-reeks uit oude beelden en verhalen. Dit keer een verhaal dat stamt uit mei 1997 en ook toendertijd is geschreven.

Het is 16.15 uur en lekker weer als ik besluit de gracht af te fietsen met een hengel en wat restanten brood van gisteren.
Bij de tweede brug kom ik Sander en Niels tegen. Ze hebben een paar grote vissen ontdekt die onder een brug liggen. Ze willen alleen niets pakken. Ik zie het even aan, maar besluit al snel verder te gaan kijken. Sander gaat mee, terwijl Niels achterblijft. Pas aan het einde van de gracht, bij de sluis, ontdekken we wat vissen. Kringen, happende bekken en dikke ruggen verraden hun aanwezigheid. Er zitten een paar dikke vissen tussen. Ik smijt m’n fiets in het gras, Sander trapt door richting sluis waar een dikke rug het wateroppervlak doorklieft. Op twee verschillende plaatsen komen kringen uit de kant. Van die dikke, stroperige, veroorzaakt door karper. Behoedzaam sluip ik er naar toe, maar houd zeker vijf meter afstand. Beide kringen worden veroorzaakt door grote spiegels. De ene schat ik op minimaal 25+, de ander is wat langer en heeft een dikkere rug. Ik voer wat brok­jes, zo dat deze met de oppervlaktestroming naar de vissen toe drijven. De omstan­digheden zijn perfect. Hier en daar plakken kroos en ander drijfvuil en wat stukken plastic. Echt plekken waar ze naar voedsel zoeken.

Ondertussen zijn de eerste brokjes over de vissen gedreven en beginnen ze interesse te tonen. Duidelijk te zien aan het nerveuzere gedrag en de happen die ze af en toe zomaar ergens in het wateroppervlak nemen. Waarschijnlijk op de losgekomen deeltjes van de brokken. Nu gaan er ook een paar kleine korstjes te water en leg er de korst met daarin mijn haak tussen. De kleinere zwemt een stukje verder weg en begint van de brokjes te eten die tegen het drijfvuil aangedreven zijn. De grote doet zich ondertussen tegoed aan de brokjes en korstjes. Mijn korst is nu de eerstvolgende. Hij zwemt er op af. Heel even beroeren zijn lippen de korst en zakt vervolgens. Shit! Vertrouwt hij het niet? Toch stijgt hij weer, maar pakt drie brokjes en laat mijn korst links liggen. Als de vis weer duikt sla ik de haak uit de korst. Ik monteer een nieuwe en leg een meter van de vis in. Dit keer zorg ik dat ik de lijn uit het water houd, dat kan het verschil maken. In mijn ooghoeken zie ik de kleinere nog altijd fanatiek happen. Die anders proberen? Overdenken hoeft niet meer want de grote slobbert mijn korst naar binnen. Ik sla aan en voel meteen het gewicht van de vis. Hij vlucht van me af en ver­schillende kolken en boeggolven van vluchtende vissen ontstaan. Sander komt al aanlopen. Nog voor hij bij me in de buurt is schiet de vis uit het niets los.

Weer tot positieven gekomen zie ik de kleinere weer op de brokjes happen. Ik controleer de haak en lijn, monteer weer een korst en leg in. Zodra de vis de korst ziet zwemt hij er ­met een noodgang op af. Met een luide smakt verdwijnt het stuk brood in de uitstulpende slurf. Weer raak! Alles verloopt soepel en even later ligt de vis op de kant. Zo makkelijk gaat het dus! We schudden handen, zoals we altijd doen na het vangen van een vis. ’t Is een mooie, zeker een dikke twintiger. Snel loop ik naar mijn fiets om de meet-en weeg­spullen te halen. 84 cm., 26,5 pond.

Er is een toeloop ontstaan en de ‘Oooohh’s en ‘Jeetje’s’ zijn niet van de lucht. We maken wat foto’s en staan de toeschouwers te woord.

Ik had gewoon twee vijfentwintigplussers in een half uur tijd kunnen heb­ben! Sander gaat weer richting sluis. Die wil ook wel een vis en daar zwemt er eentje van bovengemiddelde proporties. Ik raap mijn spullen bij elkaar en loop richting fiets. Maar waar is mijn fiets?! Ik had hem toch bij die boom neergelegd? Of was het bij die andere? Nee, ook niet. Fiets weg! Nergens te zien! Om me heen gaat het leven gewoon verder. Hoe is het moge­lijk? Op slot, aan een druk kruispunt, op klaar lichte dag, op nog geen dertig meter afstand en in een tijdsbestek van minder dan vijf minuten. Ik kijk nog eens om me heen. De vreugde van de gevangen vis  is snel verdwenen. Tegen beter weten in lopen we een stuk de buurt rond, maar geven uiteindelijk op. De fiets is allang verdwenen. Wat nu? We zijn aan het vissen, dus daar gaan we dan maar mee verder.
Een paar minuten later staat Sander zijn eerste vis te drillen, een langgerekte schub van 17,5 pond, kort daarop gevolgd door een spiegel van 16,5 pond. Dan is het mooi geweest, voor mij is duidelijk de lol er van af.

n.b. Een paar maanden later vind ik drie kilometer van waar hij werd gestolen mijn fiets terug op de bodem van een zijsloot van de gracht.

11 opmerkingen:

  1. Echt Boudewijn !!! je blijft me verbazen bij het zien van die prachtige gevangen karpers.
    Zeker leuk die remember the time blogs.
    Wel jammer van je fiets.

    MVG Sander Kunst

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Blijft super zo'n verhaal !
    Voor de mensen die meer willen, zijn boek Een moment van verleiding staat er vol mee ;)

    Ga ik binnenkort ook maar nog eens lezen in aanloop naar het voorjaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hey Wouter zeker een aanrader die boek Een moment van verleiding.
    Heb hem hier naast me liggen.

    Soms zie ik in het boek de stekken waar ik ook wel eens ben geweest met me pen of korst hengel.
    Maar zo veel als hij ving heb ik nooit voor elkaar gekregen.
    Ik hou het er maar op dat het nu moeilijker is dan toen hij er visten.

    Moet toch een excuus hebben he GHE GHE

    MVG Sander Kunst

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo Boudewijn,
    Dat is inderdaad mysterieus. Misschien was het iemand die in de menigte stond?

    Gr.
    Stefan

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Leuk verhaal weer en mooie vis.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @ Sander, Er zwom daar destijds meer karper rond en mijn vismaten en ik waren met een enkeling de enigen die zo visten. Je merkte dat naarmate de jaren voorbij gingen ook wij die aantallen niet meer haalden. Het was eigenlijk ook krankzinnig zoals het eraan toe ging. Heb het wel mooi meegemaakt! ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Boudewijn,

    Even een aanvulling op de reacties over je boek: ik lees het nu voor de tweede keer. Elke avond voor het slapen gaan een paar blz. Ik kan dan mijn hoofd even helemaal leegmaken van de alledaagse hectiek. Even op de visstand zeg maar :)

    Gr. Koen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Leuk te horen Koen. Denk dat je het boek zo ook het beste kan lezen, met de korte, op zichzelfstaande verhalen.

    @ Stefan, We denken ook dat het een toeschouwer is geweest. Blijft vreemd en ook dat hij of zij zich zo snel uit de voeten heeft weten te maken met een op slot gezette fiets.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wel een hele mooi vis gevangen. Klote van je fiets man.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mooi verhaal weer :)

    Heerlijk om zo een stukje te lezen tussen het leren van de tentamens door. Heb sinds de 28e geen hengel meer aangeraakt, hoop deze week weer eens de polder in de kunnen.

    Het mag van mij zo snel mogelijk weer voorjaar worden..

    BeantwoordenVerwijderen