Om 10.00 uur komen we op de stek aan. Een stevige, relatief warme, windkracht zes a zeven stuwt het water en drijfvuil langs de oever waar wij op zitten en zorgt voor een onafgebroken stroom aan bladeren en afgerukte takken. Peter kent de stek nog niet , maar ligt na wat aanwijzingen van mij al snel in.
De stek wordt nauwelijks tot nooit bevist doordat het boven water geen voordehandliggende stek is. Overhangende bomen, dicht struikgewas en een beschoeiing op twee meter uit de kant geven de stek ook nog een extra moeilijkheidsgraad doordat je alleen kan inwerpen en een vis kunt landen als je een waadpak aanhebt en zijwaarts inwerpt.
Onder rustige omstandigheden is het inwerpen vanaf mijn plek al een heel gedoe, maar nu, met die zwiepende takken, helemaal. Eerste poging: mijn hengeltop knalt tegen een omlaag zwiepende tak aan, waardoor de lijn erin verstrikt raakt. Gelukkig blijft alles heel. Tweede poging: de rig belandt teveel naar links. De derde poging slaagt en de rig komt op ongeveer acht meter te liggen.
Lood schuivend, slechts licht gefixeerd en een 8 cm. lange onderlijn |
Nu landt de rig bij de vierde poging pas naar tevredenheid. De wind en bovenstroming zorgen voor een grote bocht in de lijn.
Peter ziet me worstelen en geeft me mijn tweede hengel aan zodat ik in het water kan blijven staan. Dan een hoog, eentonig geluid. Ik kijk om en zie de hanger tegen de Carpsounder aan schudden Weer een tak? Vervolgens kijk ik weer naar het water. Slechts langsdrijvend blad. Mijn blik gaat naar Peter. Zijn ogen gaan van waker naar verdwijnpunt van de lijn in het water. Dan dringt het tot ons door: een run.
Peter pakt de hengel op en geeft hem aan mij over. Takken slaan tegen de hengel, blad en slierten wier wapperen aan de lijn. De vis verzet zich niet zo hevig als de vissen die Wouter en ik gisteren vingen, maar doet toch flink zijn best. Niet veel later ligt de vis op de kant. Geen gigant, maar wel zeer welkom. De hengel lag nauwelijks drie minuten in, zonder bijvoeren. De haak zit wederom perfect. het systeem en de rig werken goed.
Dit gaat een mooie dag worden, dat kan niet anders! Een half uur later liggen mijn hengels in en maken we alles in orde voor de vissen die nog op de kant gaan komen.
Er is druk sms-verkeer. Een telefoontje van Wouter: 'En? En? Hoeveel hebben jullie er al? Ik kom straks langs hoor, shit man, kon ik maar vissen, wat een topweer!' Peter en ik lachen, wij zitten, en vangen.
Maar het weer verandert. Ligt het daaraan? De wind wordt voelbaar snel kouder, we krijgen regen, later zelfs hagel. We vrezen, maar houden vertrouwen. We gooien opnieuw in, vechten met de langsdrijvende bladeren en takken.
Het wordt donker. Er heeft zich geen vis meer gemeld. 17.00 uur. We moeten weg. Wouter staat blauwbekkend vol ongeloof bij ons. Slechts een vis. Toch vis! Er is weer gedrild. Ik kan weer even blanken op du Vette. Du Vette, here I come, woensdag.
Nice catch Boudy.
BeantwoordenVerwijderenben erg benieuwd naar het verloop op de vette.
MVG Sander
Die rig heb je gewoon recht voor z'n neus gegooid. Dat kan niet anders. Die vismaat van je heeft nog steeds niet kleiner dan 25 pond gevangen daar ha ha!
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij ben je er klaar voor om op du vette weer de strijd met die krabben aan te gaan. Wanneer gaan jullie weer?
BeantwoordenVerwijderenHoi Jeffrey,
BeantwoordenVerwijderenMorgen, dan moet het eindelijk eens gaan gebeuren ;)
En was het nog wat?
BeantwoordenVerwijderenHoi Boudewijn,
BeantwoordenVerwijderenWeer een mooie schub op de kant,dat heeft een mens af en toe wel nodig.
Vraagje:zit de boilie zo dicht tegen de haakbocht of word ik misleid door de foto?
Hans
Hoi Hans,
BeantwoordenVerwijderenDe boilie hangt minimaal een 1,5 cm onder de haakbocht, dat lijkt inderdaad anders op de foto doordat de boilie een stuk hair aan het zicht onttrekt. Het stukje siliconenslang in de haakbocht wil ik ook wel eens verder naar de haakpunt zetten om de haak nog sneller te laten draaien (daar zorgt het gewicht van de boilie dan voor)