Succes vraagt om vervolg

De succesvol verlopen visdag met Wouter vroeg om een vervolg. Ik had al een dagje vissen met Peter gepland en die zag uiteraard ook mogelijkheden. Hij heeft op het betreffende water namelijk nog geen vis gevangen die minder dan 25 pond woog. Daarbij kon het nooit slecht zijn met de heersende weersomstandigheden.

Om 10.00 uur komen we op de stek aan. Een stevige, relatief warme, windkracht zes a zeven stuwt het water en drijfvuil langs de oever waar wij op zitten en zorgt voor een onafgebroken stroom aan bladeren en afgerukte takken. Peter kent de stek nog niet , maar ligt na wat aanwijzingen van mij al snel in.

De stek wordt nauwelijks tot nooit bevist doordat het boven water geen voordehandliggende stek is. Overhangende bomen, dicht struikgewas en een beschoeiing op twee meter uit de kant geven de stek ook nog een extra moeilijkheidsgraad doordat je alleen kan inwerpen en een vis kunt landen als je een waadpak aanhebt en zijwaarts inwerpt.

Onder rustige omstandigheden is het inwerpen vanaf mijn plek al een heel gedoe, maar nu, met die zwiepende takken, helemaal. Eerste poging: mijn hengeltop knalt tegen een omlaag zwiepende tak aan, waardoor de lijn erin verstrikt raakt. Gelukkig blijft alles heel. Tweede poging: de rig belandt teveel naar links. De derde poging slaagt en de rig komt op ongeveer acht meter te liggen.

Lood schuivend, slechts licht gefixeerd en een 8 cm. lange onderlijn

Terwijl de golven tegen mijn buik aanklotsen leg ik de hengel op de steunen en draai de lijn strak. Een takje drijft in mijn lijn en komt niet meer los. Het takje blijkt ook een tak te zijn, die grotendeels onder het wateroppervlak onder het blad drijft. Er zit niets anders op dan de boel binnen te draaien.


Nu landt de rig bij de vierde poging pas naar tevredenheid. De wind en bovenstroming zorgen voor een grote bocht in de lijn.
Peter ziet me worstelen en geeft me mijn tweede hengel aan zodat ik in het water kan blijven staan. Dan een hoog, eentonig geluid. Ik kijk om en zie de hanger tegen de Carpsounder aan schudden Weer een tak? Vervolgens kijk ik weer naar het water. Slechts langsdrijvend blad. Mijn blik gaat naar Peter. Zijn ogen gaan van waker naar verdwijnpunt van de lijn in het water. Dan dringt het tot ons door: een run.

Peter pakt de hengel op en geeft hem aan mij over. Takken slaan tegen de hengel, blad en slierten wier wapperen aan de lijn. De vis verzet zich niet zo hevig als de vissen die Wouter en ik gisteren vingen, maar doet toch flink zijn best. Niet veel later ligt de vis op de kant. Geen gigant, maar wel zeer welkom. De hengel lag nauwelijks drie minuten in, zonder bijvoeren. De haak zit wederom perfect. het systeem en de rig werken goed.

Dit gaat een mooie dag worden, dat kan niet anders! Een half uur later liggen mijn hengels in en maken we alles in orde voor de vissen die nog op de kant gaan komen.
Er is druk sms-verkeer. Een telefoontje van Wouter: 'En? En? Hoeveel hebben jullie er al? Ik kom straks langs hoor, shit man, kon ik maar vissen, wat een topweer!' Peter en ik lachen, wij zitten, en vangen.

Maar het weer verandert. Ligt het daaraan? De wind wordt voelbaar snel kouder, we krijgen regen, later zelfs hagel. We vrezen, maar houden vertrouwen. We gooien opnieuw in, vechten met de langsdrijvende bladeren en takken.

Het wordt donker. Er heeft zich geen vis meer gemeld. 17.00 uur. We moeten weg. Wouter staat blauwbekkend vol ongeloof bij ons. Slechts een vis. Toch vis! Er is weer gedrild. Ik kan weer even blanken op du Vette. Du Vette, here I come, woensdag.