29 oktober 2011

The hunt for Lac du Vette mirrors; Back at Venushill

Venushillroad
Na een week voeren is het tijd voor een poging op Venushill. Elke dag heb ik twee kg MB8-bollen gevoerd, meer dan ik anders zou doen, maar zolang de krabben rondkruipen moet ik wel, wil er iets blijven liggen voor de karpers, tenminste, dat hoop ik. De stek is een alternatief voor Chiquita, om gewoon af en toe ergens anders te kunnen zitten, maar ook voor het leerproces. Het bodemverloop is hier anders dan op Concrete Jungle en Chiquita. In tegenstelling tot een groot deel van het water loopt de bodem hier redelijk geleidelijk af. Zo hoop ik hier iets minder last van de krabben te hebben en misschien ontdekken we zo of de vissen een steil aflopend talud, een vlakke bodem, of een langzaam aflopende bodem prefereren. Ik zal er niet dieper vissen dan zes meter. En ik heb er natuurlijk een tijdje terug redelijk goed gevangen..

Vandaag blaast er een zuidoostenwind drie over het water en de zon schijnt. Aangekomen op de stek gaan als eerste de rigs te water. Het doet me goed hier weer terug te zijn. Even gaan mijn gedachten terug naar de machtige schub die ik hier ving in het bijzijn van Wouter.


In de loop van de middag sta ik te drillen. Alles loopt soepel en de vis zwemt voor de kant. Schub van een pond of achttien, schat ik. Ik reik naar de schepnetsteel, maar een indrukwekkende run volgt. De vis duikt de diepte in. Hoe kan zo’n vis in godsnaam zoveel power ontwikkelen?! Opeens lijkt de boel vast te zitten. Talud? Geen rukken, geen lijn die wordt genomen. Ik wacht af, tot ik eindelijk dan toch weer beweging voel en de molenspoel langzaam begint te draaien. Draaiende vis aan de oppervlakte, een volgende versnelling, nu naar links weer de diepte in. Dan zit weer alles vast. Geen beweging meer in te krijgen, niets wat er op duidt dat de vis er nog aan zit. Ik trek, iets harder, en nog iets harder. De boel komt los, zonder vis. Ik check meteen even de twee andere rigs. Beiden onaangetast. Geen krabben.

Vijf kleine pikkies besluiten elk met hun boten met twee maal 250 PK voor langere tijd over mijn stek te varen. Kan me niet voorstellen dat de vis nu nog happig is. Ik druip af. De aanbeet biedt hoop voor de komende tijd.

3 opmerkingen:

  1. Jammer van die vis, maar misschien was hij wel wat groter dan je dacht?
    Gr. Tom

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zonde. Weet je waaraan je hem hebt verspeeld? Vreselijk irritant die gasten die op je plek blijven varen. Wat denk jij Boudewijn, schrikken die karpers daarvan? Mijn ervaring is dat ik dan meteen kan inpakken, zelfs op het kanaal hier. Je zou toch verwachten dat ze er aan gewend zouden moeten zijn.

    Groeten,

    John

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @ Tom Daaraan twijfel ik nu ook wel een beetje.Maar goed, we zullen het nooit weten.

    @ John De ervaring heeft op dit water geleerd dat de aanwezigheid van varende boten zeker invloed heeft op het aasgedrag van de vissen. Heb zelf ook een aantal keer kunnen waarnemen dat ze voor mijn eigen boot vluchtten, maar dat was dan weer in 'slechts' 5 meter diep water. Het vreemde is wel dat in het verleden er vaak aanbeten volgden na het passeren van een boot. Misschien is dit veranderd doordat het water helderder is geworden? op een kanaal dat ik in het verleden heb bevist kwamen de aanbeten vaak na het passeren van een dieplader. Het verschilt dus per water.

    BeantwoordenVerwijderen