23 september 2011

The hunt for Lac du Vette mirrors; Yeah baby!

Ondanks de regelmatige actie bij de Parkietenburcht wil ik ook nog een aantal andere stekken bevissen. Zo hoop ik niet alleen de druk op deze stek laag te houden, maar tevens meer kennis van het water op te doen, want er is de afgelopen jaren duidelijk het een en ander veranderd. Een stek die ik voor mijn operatie al op het oog had, toen ik nog slechts korte verkenningstochtjes kon maken, is Venushill. Hier heb je breed uitzicht over het water en de stek biedt de mogelijkheid om verschillende dieptes te bevissen. Wouter was op de hoogte van mijn plan Venushill te bevissen en wilde me bij het zien van de ligging van de stek en na uitleg van het diepteverloop maar al te graag vergezellen. We kunnen naast elkaar zitten en toch ieder een eigen stek bevissen.

We delen de lasten en voeren de eerste dag samen. De tweede dag is het mijn beurt. Bij aankomst zijn er eetkuilen in het zand te zien. Ze komen hier dus 's nachts tot vlak onder de kant. Als ik op Wouter’s stek de derde schep bollen in het water smijt, doemt er een grijze schim tussen de half vergane lelies op. Goed te zien dankzij het zonlicht. Een schub, pondje of veertien, standaard formaat hier. Zware plons op vijftig meter uit de kant. Ik zie slechts de laatste spetters en golven, maar het moet een grote vis geweest zijn. Aan mijn kant zie ik meteen al drie vissen tussen de waterlelies zwemmen. Eerst twee vissen die ik op achttien pond schat, maar dan ook een beduidend grotere, ook een schub. Ik verberg me achter wat planten en gooi snel wat hele en halve bollen om ze heen. De gele balletjes steken duidelijk tegen de bodem af. Eén van de kleinere schubs duikt en neemt een paar happen in het zand, maar negeert de boilies in de buurt. Langzaam komen ze steeds dichterbij. Niet meer dan drie meter ben ik nu van ze verwijderd. Vissen die waarschijnlijk nog nooit gevangen zijn. De grote schub is een gigant. Nu hij zo dichtbij zwemt schat ik hem zeker midden dertig. Snel voer ik de rest van de bollen in de omgeving en op de beoogde stek. Zo worden ze geheid nog een paar keer met de bollen geconfronteerd. Uiteindelijk verdwijnt het drietal in de diepte uit het zicht. Een klein schubje geeft een showtje weg door drie keer achter elkaar uit het water te komen. Ik sms Wouter: Net gevoerd, 2 vissen zien springen, 4 vissen op onze stekken gezien, 1 schat ik op 35 pond. Nog geen minuut later: Echt?! Ik word gek! Ik bel je straks. Die zal wel een onrustig dagje op zijn werk hebben.

Wouter is een kwartier te vroeg, maar daar had ik gezien zijn ‘stuitergedrag’ al op gerekend. Alleen nog de hamburgers en cola uit de koelkast en we kunnen vertrekken. Onderweg doen we nog even de Parkietenburcht aan om er wat bollen te strooien. Net voor de hoosbui losbarst staat de shelter overeind. Als de bui wat in heftigheid afneemt voer ik op onze plekken wat boilies om de eventueel al aanwezige vissen bezig te houden.

De rigs liggen driekwartier op hun plek als Wouter’s middelste hengel, die op negen meter ligt vertrekt. Een woeste ruk aan zijn hengel, lijn verlaat zijn spoel. Run na run. Tien minuten duurt het voor we een eerste blik op de vis kunnen werpen. Mooie schub. Wouter frunnikt nerveus aan zijn slip. Dan ligt eindelijk de vis op de mat. De geheugenkaart wordt gevuld en de camera loopt. Eén van de spingers? Eén van de vissen die ik zag zwemmen?

De hamburgers bakken en de broodjes met tomaat, komkommer, kaas en sauzen liggen klaar. Run op mijn rechter hengel die op twee meter diepte tussen de waterplanten en lelies ligt. De vis spurt naar het open water, de diepte in. De lijn schuurt en blijft kort hangen achter het talud, maar breekt niet. Ik dril iets voorzichtiger. Even later tillen we de schub uit het water. We schudden handen. Uit de ontlasting blijkt dat hij flink van de bollen heeft gegeten. Altijd goed voor het vertrouwen.

Ik gooi de hengel in en we eten de burgers op. Dan weer een run op dezelfde hengel. Een logge dril waarbij de vis slechts een paar niet veel betekenende versnellingen inzet. Het is eigenlijk al voorbij voor ik het doorheb. Een grote schub in het net, hoog en dik. Zal dit hem zijn? De vis die ik twee dagen geleden zag zwemmen? Met moeite til ik hem op de mat. Duidelijk een nieuw du Vette record voor mij. De weger geeft uitsluitsel. Yeah baby! Weer worden een vuist gebald en handen geschud. Wat een brute schub!
Yeah baby!

Tikken op de top van mijn middelste hengel. Brasem? Ik draai binnen. Ze zijn er, voor het eerst tonen ze hun aanwezigheid: krabben.

22 .00 uur houden we het voor gezien. De krabbenactiviteit neemt toe en het is mooi geweest. Prachtige schubs, maar nog altijd geen spiegel. The hunt continues.

4 opmerkingen:

  1. Plaatje hoor boudewijn.
    Ik wil ook zo,n nomadische schub vangen.

    Met kwijlende groet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je weet de namen van je stekken wel uit te kiezen Boudewijn. Ben wel nieuwsgierig welke reden er achter deze naamkeuze zit. ;) Prachtige vissen weer. Gefeliciteerd!
    Groeten,
    Johan

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wouw hoe groot is die onderste?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. hey Boudewijn

    gaat lekker daar prachtige vissen .

    gr Frank

    BeantwoordenVerwijderen