The hunt for Lac du Vette mirrors; The Wrath of Johnny

Drie dagen heb ik trouw mijn stek van voer voorzien en vandaag zou ik moeten krijgen wat mij toekomt. De parkieten maken hun aanwezigheid luidruchtig kenbaar. Twee meerkoeten verlaten de tak waarop ze zaten en haasten zich naar de plek waar mijn boilies te water gaan. Ze weten al wat er komen gaat. Johnny vecht zich op een afstandje met zijn ene pootje door de golven. Recht voor me, op vier meter uit de kant, blijft hij drijven en kijkt me aan. Oké Johnny, je krijgt wel wat. Krijg ik dan ook weer een mooie vis, net als vorige keer? Maar nu graag nog ietsjes groter. Gretig pakt Johnny de toegeworpen halve boilie en zwemt ermee naar de rietkraag. Zo, benieuwd of Johnny woord houdt.

10.00 uur. De hengels liggen in, laat ze maar komen. Na de zonnige dag van gisteren is het vandaag weer fris. Maar goed, waar hebben we het over met zestien graden en windje vier op de stek. De schub van afgelopen zaterdag was een beloning voor mijn inzet en doorzettingsvermogen. Het heeft best een tijdje tegengezeten door voornamelijk materiaalpech, maar nu lijk ik wel goede haken te hebben en met de dikkere lijn en voorslag land ik elke vis die ik erop krijg. Alleen die spiegels…

Ik schiet wat boilies verspreid over mijn stek. Zoals telkens is Johhny te laat om een bolletje mee te kunnen pikken Meelijwekkende kefjes klinken tussen het ruizen van de bladeren en het geluid van neerslaande golven op de kant door als hij weer een vruchteloze poging doet een van de zinkende boilies op te duiken. Als één van zijn kornuiten duikt en weer met een boilie bovenkomt poogt hij deze af te pakken. De actie is gedoemd te mislukken. Arme Johnny. Tijd voor wat drinken. Op dat moment het geluid van iets groots dat het wateroppervlak doorbreekt en paniekerig gekef van een meerkoet. In een flits zie ik in mijn ooghoek iets donkers, groots draaien. Een imposante ruit in de golven. Slechts één meerkoet. Wat was dat?! De overgebleven koet zwemt keffend naar de kant. Johnny? Of de andere koet? Ik wacht en speur het water af. Geen tweede meerkoet meer. Johnny herken ik aan zijn langzamere zwemtempo en ten opzichte van de andere twee, maar nu krijg ik geen duidelijkheid door missend vergelijkingsmateriaal. Ik volg de koet tussen de struiken en bomen door tot hij voor het riet blijft liggen. In het heldere water zie ik slechts één poot: Johnny. Ik meen een fonkeling in zijn rode kraaloogjes te zien en een duivels lachje op zijn snavel.

13.50 uur. De linker hengeltop trekt krom en de Carpsounder gilt het uit. Ik pak de hengel op zonder al teveel druk te zetten. Lijn blijft aflopen. Als de zestig meter lange voorslag van de spoel verdwenen is verhoog ik de druk. De vis komt tot stilstand en ik win lijn. Verdwijnpunt blijft hetzelfde. Lijn schuurt terwijl ik rustig opdraai. De eerste gerafelde voorslagmeters verschijnen op de spoel. Opeens is er geen beweging meer in te krijgen. Ik geef wat lijn en draai de slip iets losser. Een rustige ruk aan de hengeltop. Hij zit er nog aan. Nog een ruk. Langzaam loopt er weer lijn af. Nu geef ik een voorzichtige haal met de hengel en voel de lijn losspringen. De vis zwenkt naar rechts en draait aan de oppervlakte. Kolken en spetters tussen de golven. Even later nog eens. Een schub, geen record, maar ik ben meer dan tevreden. Niks mis mee met deze vis en hij heeft duidelijk op het voer gezeten.

14.40 uur. Een tik op de hengeltop van de middelste hengel, het lampje brand. De swinger zakt, stijgt dan, zakt weer en stijgt om vervolgens onder de hengel te blijven hangen. De run is werkelijk snoei en snoeihard. Duidelijk eentje die niet helemaal begreep wat er aan de hand was. Hij blijft lijn nemen. Dit keer springt de lijn vrijwel meteen los. Eenmaal tot stilstand gebracht verschijnt de vis al snel aan de oppervlakte. Schichtig gedrag, dus een kleinere vis. Op de mat bljkt hij ietsjes groter dan ik dacht; ik schat toch wel een pond of veertien. Niets mis mee

Ondanks dat er vis op de kant komt heb ik het gevoel dat het beter moet kunnen. Maar wat mis ik? Wat kan beter? Wat kan effectiever? Stof tot nadenken. Ik moet haast maken, want het water is al 14 graden. Een dezer dagen maar eens met de boot het water op en nog wat gaan peilen en met de onderwaterkijker speuren.