The hunt for Lac du Vette mirrors; Aaarrghhhh!!!!

The hunt continues. Spiegels heeft du Vette nog niet prijsgegeven, maar voorlopig ben ik ook blij met een schub. Een instantnachtje met Peter leverde afgelopen weekend een schubje van ongeveer 8 pond op, niet meer dan een doekje voor het bloeden.

De 15 graden die de thermometer op 2 meter diepte aangaf verraste me wel een beetje, het is immers al augustus. Uit nieuwsgierigheid heb ik de temperatuur op andere dieptes op verschillende plekken op du Vette gemeten. Wat bleek? Op een diepte van 6 á 7 meter was het water 16,5 graden en daar onder, tot 15 meter diepte, was deze weer 15! Vraag is: hoe kan het dat de temperatuur op 6 á 7 meter anderhalve graad warmer is dan het onder- en bovenliggende water?

Doekje voor het bloeden

Nu ben ik weer terug op mijn vaste stek. Ook dit keer heb ik twee dagen bollen voorgevoerd. Dat had het watergevogelte kennelijk ook in de smiezen want er dobberen en duiken acht meerkoeten en zeventien duikeendjes! Toch maar ingooien. Binnen tien minuten heeft het eerste eendje mijn haakaas opgepakt.

Ik ben een uurtje en vijf keer opnieuw inwerpen verder als twee visbootjes met hoge snelheid naderen en pas voor mijn plek vaart minderen. De vissers zien me zitten, maar het weerhoud ze niet vier ankers over boord te gooien, precies boven mijn rigs. Vier spartelende voorns gaan overboord. Ik blijf netjes: ‘Jullie zien toch dat ik hier aan het vissen ben. Kunnen jullie niet ergens anders gaan liggen? Het water is groot genoeg.’ Hun antwoord is duidelijk: ‘Dan ga je toch wat dichterbij liggen.’ Ik draai een hengel binnen en maak een statement: ik werp in en laat het lood vlak naast de boeg van een van de boten neerkomen. ‘Hé, kijk je wel uit!’, zegt één van hen. Ik pak m’n katapult en schiet er nog wat boilies heen, enkele expres wat te ver zodat deze in de boten terecht komen. ‘Hé, doe normaal man!’ ‘Ja, effe bijvoeren he.’

Eindelijk vertrekken ze. Een uur verloren. De eenden en meerkoeten zien hun kans schoon en zetten hem op een duiken. Niet voor lang want al snel komt er weer een boot aanvaren. Ook deze mindert vaart en ankert op nog geen dertig meter van mijn stek vandaan. Vijf studentikoze types, stampende muziek, blikken bier, zwemmen, bommetje en schreeuwen. Niet veel later nog een boot, dit keer een vrouwelijke versie. Niet slecht om te zien, maar dat is het dan ook. Wat te doen? Vertrekken? Nee, ik laat me niet kennen, en trouwens, de vissen zijn wel wat gewend.

De feestgangers vertrekken. Eindelijk. Nog drie uurtjes te gaan, een vis moet mogelijk zijn. Een open bootje komt langsvaren. Man aan het roer, vrouw in bikini in de kuip. De motor wordt uitgezet en de man loopt naar de vrouw. Het wordt handtastelijk. Zijn zwembroekje komt onder spanning te staan. Zelfs op afstand duidelijk te zien. De vrouw zoent en betast de man op zijn kruis. Dan staat ze op, ontdoet zich van haar bovenstukje, zakt weer door haar knieën en trekt de zwembroek van de man omlaag. Sjezus! Heb ik weer! Wat een dag! De man gaat zitten en de vrouw neemt bovenop hem plaats. Zoenen en geknede borsten. Het lijkt wel een trend te zijn hier! Dan begint het: ‘bonk, bonk, bonk’ klinkt het uit de boot. Zijn handen graaien in haar haar. Er wordt van positie gewisseld. ’s Mans hoofd verdwijnt tussen haar benen. Langzaam drijven ze verder.

Ik begin het zo langzamerhand goed zat te worden al die ellende! Du Vette is echt een water voor bikkels, dat blijkt weer. Ik stop ermee voor vandaag. Van het weekend maar weer eens naar de Plompensloot. Auke zal me vergezellen.