Carp and the City

Al jaren broedt het idee om stadskarpers te vangen en nu gaat het ervan komen. Het plan wordt iets naar voren geschoven omdat het op Lac du Vette gewoon ronduit belabberd loopt. Geen van de vaste vissers weet er een redelijk resultaat neer te zetten en ik heb het niet beter gedaan, dus richt ik mij voorlopig op de Plompensloot en dit nieuwe project. Het zal een andere visserij worden die enige aanpassing zal vergen. Bootjes, bruggen, nette grasveldjes, stoepen, auto’s, bussen, trams, in het water gedumte fietsen, zwervers, nieuwsgierige mensen; ‘Carp and the City’ dus.


Vandaag een eerste korte sessie. Andres heeft de stek al drie keer bevist en ook al wat gevangen. Als hij verhaalt over de afgelopen dagen klinken piepen uit de rechter Carpsounder. De hengeltop schudt. Beet! Nu al, binnen het kwartier. Flinke weerstand. Geen lange runs, meer tegenwerken en van links naar rechts zwemmen. Andres schept de vis. Prachtige schub. Wat brengen de komende uren nog meer?

Niks. Geen karper, geen brasem, geen piep, niks. De glasbak aan de overkant werd geleegd, een fiets werd tegen een lantaarnpaal op slot gezet, een moeder en haar zoontje voerden ganzen en meeuwen, vijf jongeren zaten rokend op de rugleuning van een bankje en drie duiven hebben plaatstgenomen op het met prikkeldraad behangen hek naast me.

‘Pwoeffff’ Een dikke schubkarper komt deels uit het water en valt met een doffe klap terug. Dikke 30+ is mijn eerste gok. Hier? Dat zou een geweldige vangst betekenen! Bellen geven de zwemrichting van de vis aan. Twintig meter zwemmen en een meter duiken, dan hangt hij boven mijn bollen. ‘Pwoefff’ nogmaals werpt de schub zijn machtige lijf uit het water. Ja, zeker 30+. Duik maar, er ligt een lekker bolletje voor je.

Tijd om in te pakken. Vrijdag pas een volgende poging, dan samen met Andres. Ik heb er zin in, ’t zal gezellig worden, en ik wil die schub. Restant van de bollen erin en op naar huis.