2-uren project - deel 13 - De afsluiting

Twee piepen, een vis dient zich aan

Een wat verlaat, laatste 2-uren-project-verslag. Het is al even geleden dat ik de laatste sessie gevist heb, maar ik wilde hem jullie niet onhouden.

De afgelopen dagen ben ik regelmatig bij de slootstek en de Loederpoel geweest. De stekken lagen min of meer op de route naar een ander water waar zich momenteel mijn hoofdvisserij afspeelt. De sloot deed ik dan kort aan om te kijken of er nog vis zwom. Puur uit nieuwsgierigheid. Het lijkt erop dat het een goede keuze is geweest om te stoppen, want ik zag er bijna geen vis meer zwemmen, al blijven het zeer korte momentopnames. De Loederpoel ben ik trouw, minimaal om de dag, van wat Crushies en boilies blijven voorzien. Na het laatste verslag ben ik een keer visloos huiswaards gekeerd en nu is het tijd om dat goed te maken. :)

Wachten op de aanbeet
(Foto met GoPro nightvision)

Het begint al te schemeren als ik aan het water aankom. Het worden de laatste twee uur van het project, ongeacht het resultaat. Ik ben net op tijd om de plekken nog te kunnen onderscheiden waar de bodem nog vrij van algen en wiergroei is en waar ik dus de rigs graag wil hebben. De linker voor de rietkraag op ongeveer 30 cm. water, de rechter een meter of drie uit de kant op een open wiervrij plekje - misschien ook nog steeds omdat ik hier voerde.

Evenals de voorgaande keren neemt met het invallen van de duisteris de visactiviteit toe.
Zoals zo vaak volgt de poel zijn eigen ritme. Meer en meer witjes spetteren aan de oppervlakte, de meerkoeten en eenden zoeken hun plekjes op om de nacht door te brengen, de ratten worden actiever.

22.50 uur. Snel nog even de blaas legen en alles checken. Ik loop wat langs de rietkraag en speur het water af. Belletjes, soms een wapperende brasemstaart. Een goed teken als die actief zijn. Twee piepen op links, een vis dient zich aan. Ik knip mijn hoofdlamp aan en zie de top schudden. Brasem? Nee, karper!

Exact 90 cm lang

Hij scheert naar rechts. De lijn blijft hangen in een pluk waterplanten. Ik win lijn tot de vis in het pluk groen zit. Voor mij het moment om even de druk wat te verminderen zodat de vis zich los kan zwemmen en daarmee de lijn loskomt of tenminste een deel van het groen kwijtraakt. De vis reageert zoals gehoopt en zwemt weg. Nog komt de lijn niet los. Hetzelfde herhaalt zich. Dit keer komt de lijn wel los en duurt het niet lang meer voor ik de vis in het net heb.

De schub ziet er mager uit. Afgepaaid? Door het warme weer? Op de mat blijkt zijn rug dikker dan zijn buik. Het meetlint geeft exact 90 cm. aan. Wat een stoer beest!

Nagenietend laat ik het hele project nog eens de revue passeren. Al het voorbereidend werk heeft zich dubbel en dwars uitbetaald. Ook de samenwerking tussen de sloot- en poelstek bleek goed te werken. Die tactiek ga ik zeker weer vaker toepassen. Ook het besef kwam dat een goede aanpak uit het verleden zomaar langzaam uit je visserij kan verdwijnen. Het bevestigd voor mij dat je niet bang moet om terug te grijpen naar het verleden en moet durven te veranderen en aan te passen. Zelfs als iets goed gaat kan het misschien beter en efficiënter. De voldoening komt dan vanzelf.

De film volgt binnenkort!