IJskoude karpers onder de hengeltop 1

En wéér sneeuwt het! Fietsers en wandelaars passeren achter me diep weggedoken in hun jassen als ik dit keer de struiken in stap. Ik ben nu een dik uur aan het speuren en heb ondertussen vele kilometers langs het water afgelegd, maar nog nergens enig teken van karper. Het is ook niet elke keer raak, maar als ik er dan eindelijk een paar vind, is de voldoening zo groot dat alle inspanningen zijn vergeten.


De bewolking bemoeilijkt het diep in het water kijken, maar door langer te focussen zie ik steeds meer details. Als minuten later dan ook nog de wind wegvalt, kan ik opeens in een straal van ongeveer tien meter om me heen op de bodem kijken. En nu pas zie ik ook een karperstaart uit een bos in het water liggende takken steken. Gaaf! De vis lijkt te willen keren, maar ondervindt hinder van de vele takken. Uiteindelijk lukt het door achteruit te zwemmen. Hij wordt gevolgd door een iets grotere schub. En nóg een schub... en een spiegel... en een mini schub. Sjezus...

De vissen verlaten de kant en zetten koers naar het midden. Snel voer ik twee handjes Crushies en pak mijn camera's erbij. Nog geen vijf minuten later keert het schooltje terug, nu in gezelschap van drie grotere vissen, waarvan twee met witte vlekken op hun lijf. Dit komt vaker voor als gevolg van de winter. Ze eten nog niet, maar blijven wel in de buurt hangen. Ook dit keer zijn ze opvallend actief, evenals op de plek van een paar dagen geleden het geval was.

Ik hoor gerommel achter me en kijk om. Daar liggen mijn twee hengels en een onthaakmat. Je weet immers nooit. Een hond. Niemand die de spullen mee wil pakken dus. Een snelle blik op het water leert dat de vissen vertrokken zijn. Twee stappen in de richting van het beest zijn genoeg om te beletten dat de hond zijn achterpoot optilt. Meteen maak ik mijn hengels in orde en voorzie ze elk van een Crushie. Bij eentje gaat er een kwartje pop up bovenop, kleurtje gay-pink. Ondertussen begint het weer te sneeuwen.

Wederom komt de school aanzwemmen

Wederom komt de school aanzwemmen. Een aantal van de vissen slaat aan het azen. Mijn haakaasjes liggen er klaar voor, de slappe lijn loopt ongeveer de laatste meter over de bodem. Kom maar op! Een schub krijgt vrijwel meteen mijn Crushie met gay pinkie erop in het oog en plaatst zijn lippen eromheen. Als hij zijn kop heft zie ik het lood in beweging komen. De vis schudt meermaals met zijn kop en besluit het dan op een zwemmen te zetten. De lijn strekt zich en de slip komt op gang. Wauw! En dat op twee meter voor mijn voeten! Bij het heffen van de hengel raakt de hengeltop verstrikt in de takken boven me. Gelukkig weet ik die vrij snel te bevrijden en heb ik weer direct contact. Het schooltje blijft rustig voor mijn voeten doorazen. Pas als ik het schepnet in het water steek om de vis te landen, zwemmen ze rustig weg. De vis glijdt over het koord. Yes!

Het is een mooie afsluiter. De wind neemt weer wat toe en zonder warmtepak, handschoenen en muts is het niet uit te houden. Voor ik vertrek voer ik nog een paar handjes Crushies over een lengte van vijftig meter onder de kant. Dat kan makkelijk, want ik heb best wat vissen gezien.

Yes!