Blitzsessie penvissen

Zo'n drie keer per jaar komt mijn oom uit Denemarken over en dat betekent barbecue bij mijn ouders, ongeacht de weersomstandigheden. Mijn oom is een bikkel, vind vooral hijzelf, en volgens eigen zeggen stamt hij af van de Vikingen. Voor het gemak vergeet hij even dat hij Nederlandse ouders heeft, in Engeland is geboren en nu onderhand veertig jaar in Denemarken woont. Hij voelt zich Deens, dus een Viking. In Denemarken is alles beter vind hij: beter eten, een echte-mannen-klimaat, minder dichtbevolkt, dus meer natuur en vooral meer lekkere 'hapjes', een vrije vertaling voor vrouwen.

Mijn oom, naar eigen zeggen een echte Viking, weerstaat alle elementen.

Hij leerde me vissen in mijn zesde levensjaar en naar zijn zeggen heeft hij toen van mij een echte man gemaakt, wat zich uitte in het vangen van twee forellen, mijn geloste schot met een jachtgeweer en de twee op de laatste dag, zogenaamd door mij, versierde studentes van negentien jaar oud met wie ik 's nachts het bed deelde. De volgende morgen kreeg ik bij het ontbijt een heuse plastic vikinghelm.

Weer terug naar het heden. Zoals eerder vermeld gaat zijn komst altijd gepaard met veel en vooral lekker eten en dan veelal klaargemaakt op de barbecue; gamba's, iets met vinnen of twee of vier poten, vaak zelf gevangen of geschoten.
Voor ik me zou melden had ik een rondje lopen in het Reigersdomein gepland. Op enkele plekken na lag het water al dicht, maar eindelijk zag ik weer eens karper. Drie stuks! Ik brak mijn wandeling af en snelde naar huis om wat mais en boiliekruim te kunnen voeren alvorens het grote vreten begon.

Eindelijk staat mijn pennetje en houden de watervogels afstand

Bij mijn ouders aangekomen voegde ik me bij mijn oom bij de barbecue, waar ik hem mijn ontdekking toevertrouwde, maar ook mijn twijfels deelde. 'Dat moet jij makkelijk kunnen mannen, jij bent uit het juiste vissershout gehakt, of hoe zeg je dat, daar heb ik toen wel voor gezorgd'. Het is zeker zo dat hij mij als visser heeft gevormd. Hij leerde me behoedzaam te benaderen, te denken als je prooi, in te spelen op de situatie en juist door te zetten als het tegenzit.

Vandaag. De sneeuwbui neemt in hevigheid af, mijn penhengel, schepnet en tas staan al klaar. Het is tijd. Warmtepak aan. Sjezus, wat meurt dat ding naar snoekenslijm. Hoog tijd voor verandering! De eerste krakende stappen in de sneeuw. Ik heb er zin in!
Het Reigersdomein is in het wit gehuld. Nog slechts een aangevoerde stek ligt open, tevens het enige overgebleven toevluchtsoort voor elke watervogel in de buurt. Ik moet vechten voor een plekje tussen de veren. Een aantal vogels maakt plaats, enkele anderen zijn wat koppiger. Het spel herhaalt zich als ik een handje geweekt brood voer voor de duiker.

Ook even tegen de ijsrand proberen 

Uiteindelijk kan mijn pennetje ongestoord staan en houden de vogels afstand. Ik geef het een uurtje voor ik vertrek.
IJs zet zich aan mijn lijn, sneeuw is in mijn molenspoel gedrongen. Lijn opdraaien gaat niet meer. Hoe moet dat als ik een aanbeet krijg? Is van latere zorg, eerst maar eens een aanbeet.
Elk kwartier verleg ik mijn haakaas iets. Een decimeter kan al uitmaken.

Geen teken van karper, liggen waarschijnlijk beschut in de duiker. Verkeerd tijdstip? Het weer? Maakt niet uit. Het is winter en ik heb weer karper gesignaleerd. Het gevoel is goed. Binnenkort weer.