13 februari 2016

Kort, hard en onverstandig


Het autoportier slaat dicht en ik leun even tegen de auto om de pijn uit mijn onderbeen en knie weg te laten trekken. Bijna twee weken geleden heb ik een ongeluk gehad, wat me drie gekneusde ribben, een beurse heup, een zware botkneuzing van mijn knie en een onderbeen vol bloeduitsortingen opleverde. Al die tijd binnen zitten heeft me geen goed gedaan en mijn pijnlijke been is aanzienlijk dunner en zwakker geworden door het verlies van spiermassa vanwege mijn immobiliteit.

Gecrushte boilies in de 'Krusha'
Om mijn gekwetste been niet erger te belasten dan 'nodig' is, heb ik mijn Carp Porter mee. Alles kan erop en zo hoef ik enkel de kar vooruit te duwen. Het werkt goed en zo moet ik het wel even volhouden schat ik. Vandaag instant wat plekken afvissen om te kijken of ik ergens karper kan vinden.
Op de eerste plek aangekomen word ik geconfronteerd met een probleem: de steuntjes in de grond drukken blijkt nog niet zo eenvoudig met een knie die niet kan buigen. Uiteindelijk lukt het. Ik voer wat Gecrushte boilies op twee wintervissig uitziende plekjes en laat op elke plek een sneaky rigje zakken.

Het liefste had ik met de pen wat kantjes afgepeuterd, maar dat is gewoon geen optie. En met mijn semi-vastloodhengeltjes kan ik ook meer plekjes afvissen en vergroot ik de kans terwijl ik rustig op een stoeltje zit af te wachten. Een half uur later pak ik mijn spullen bij elkaar, leg ze op de kar en strompel door tot ik een volgend, interessant, ogend stuk water tegenkom.

Wederom voer ik wat gecrushte boilies op plekjes waarvan ik vermoed dat er best wel eens karper kan liggen en leg er mijn rigjes op. Even breekt zelfs de zon door en voelt het aan als lente.

En dan gebeurt het. Juist als ik naar de rechter hengel kijk die tien meter verderop staat, krijg ik een tik op de hengeltop. Als vanzelf spring ik op en donder voorover in het gras, waarbij mijn hand op niet meer dan twintig centimeter van een hondendrol landt. Verkeerde been, had slechter kunnen aflopen. Slechts zenuwachtig gepiep klinkt een paar meter verderop uit de beetmelder. Kopschuddende karper? Als ik met kloppende knie de hengel oppak blijk ik een brasem gehaakt te hebben. Oké, en nu? Hier had ik niet over nagedacht. Hoe krijg ik eigenlijk een vis onthaakt zo laag bij de grond?

De brasem beschouw ik als een positief teken. Als die zich hier ophoudt zal karper dat ook wel eens kunnen doen. Ik kies nu een inhammetje in de rietkraag een drietal meters verderop. Zelden heb ik 's winters brasem en karper namelijk door elkaar gevangen op de vierkante meter.


Als ik met afstandhengels mobiel vis, maak ik vaak een uitwijkplekje; een extra plekje waar karpers eventueel rustig zonder lijn en haak kunnen azen en tevens een plek waar ik mijn rig kan plaatsen nadat ik op een van mijn andere plekken een vis gevangen heb. Het is op deze uitwijkplek waar ik een verkleuring in het water waarneem en daarom mijn bril weer op zet. Nu zie ik een vissenlijf over mijn voer schuiven. Een teken om mijn zojuist ingelegde hengel op te halen en hier in te leggen.

A branch marks shit
Spannend is het om te zien hoe de vis een paar stukjes van de gecrushte bollen opzuigt, dan rustig rond de voerplek zwemt om deze te verwerken en weer terugkomt voor meer. Bij elke hap kan het gebeuren. Dan klinkt van links mijn andere beetmelder. Die hengel staat twintig meter verderop, waar ik mijn rig naast een oud wierveld met wat verspreide rietstegels had laten zakken. Zo omzichtig mogelijk loop ik van de azende vis weg en hobbel naar de andere hengel. Halverwege pak ik het schepnet mee.

De vis is al een aardig eind weggezwommen als ik de hengel oppak en de slip dichter draai. Een kolk aan de oppervlakte en de vis scheert naar links. Op dat moment komt ook mijn andere beetmelder tot leven. Was te verwachten! Toch kan ik niets doen en concentreer me op de vis aan de andere kant van de lijn.

Knie tot het maximale gebogen, snel een foto
Twee jochies van een jaar of 6 komen aanfietsen, gevolgd door een nóg jonger ventje dat op een fietsje met zijwieltjes rijdt. De twee oudsten merken me op en komen naast me staan terwijl ik de vis afdril. Wild enthousiast pakt er eentje mijn schepnet op en gaat klaar staan. In de hoop dat ze niet opmerken dat er ook een vis aan de andere hengel zit, vraag ik of de ander de onthaakmat wil pakken. Als ze er toch zijn en willen helpen? Een mooie spiegel kolkt voor de kant en bij de eerste de beste poging zit de vis in het net. De schepper biedt aan de vis te fotograferen. 'Ik maak vaker foto's voor papa hoor'. Het lijkt me sowieso een betere optie dan zelf klooien nu ik met mijn knie zit. Dat het ventje helemaal inzoomt en zo'n acht meter bij me vandaan gaat zitten maakt me niet uit. De foto blijkt nog goed gelukt ook.

Als we de vis hebben teruggezet, strompel ik naar de kar, gevolgd door de drie jongelingen. Ze lijken voorlopig niet weg te gaan, dus pak ik de andere hengel maar op. 'Heb je er nóg één?' vraagt de fotograaf. De allerjongste pakt het schepnet al op en de ander rent terug om de onthaakmat op te halen. Op dat moment komt Peter, een vriend en vismaat van me, aanlopen. De vis zit er nog aan en doet niet veel meer. Hij blijkt groter dan de spiegel van daarnet. Ook deze mag even snel op de foto.

De zwaarste van het duo
Samen vissen Peter en ik nog twee stekken af tot mijn knie en onderbeen te pijnlijk en dik van het vocht zijn geworden. Het was een goede dag!

23 opmerkingen:

  1. Dat doe je toch maar weer even Boud. Verstandig was het niet maar als je dan toch gaat kan je beter ook wat vangen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je zegt het Roderick en gelukkig lukte het ook. Vooral het buiten zijn was welkom.

      Verwijderen
  2. Vooral die spiegel is een plaatje zeg. Leuk en handig dat die jochies je konden helpen!
    Gr. Stephan

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja was leuk ook. Meestal heb ik liever rust, maar je moet er maar het beste van maken he?! ;) Uiteindelijk ook heel leuk hoor! Ze zullen er wel de volgende dag zijn gaan vissen ha ha

      Verwijderen
  3. Een mooi verhaal....super om te lezen ��

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ondanks het gedoe met je been toch paar mooie vissen op de kant.. moeilijk om weg te blijven van de waterkant hè :p.. heel veel beterschap!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Thanks! Ik ben geen binnenmens dus als ik dan even naar buiten kan, ga ik.

      Verwijderen
  5. Welke boilies gebruik je en waarom? Mooi verhaal weer!
    Groetjes,

    Kevin

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Kevin,
      In dit geval gebruikte ik een combi van Monstercrab Aminol en White Monstercrab, beide van Martin SB. (Er zijn natuurlijk andere merken met goed aas) Waarom deze? Wit en rood zijn twee vrij opvallende kleuren onder water, iets wat ik belangrijk vind in mijn visserij omdat ik snel een aanbeet wil forceren. Daarnaast is de witte variant een zeer vezelrijke boilie met sterke attractoren die niet snel zal verzadigen. De rode versie bevat onder andere vismelen en diverse wateroplosbare ingrediënten die hem anders van samenstelling maken en op een andere manier attractief is. Door de kleur en de verschillende samenstellingen van beide boilies hoop ik dus een zo breed mogelijk, aantrekkelijk voertje te kunnen presenteren aan de vis. Ik crush de boilies 's winters graag omdat ik liever kleine voedseldeeltjes presenteer daar ik bij mijn vele observaties heb kunnen zien dat ze eerder kleine voedseldeeltjes pakken dan grote. Vooral in de winter. Daarnaast bouwen meer voedseldeeltjes mijns inziens meer vertrouwen op dan een enkele grote indien dit aspect zou meespelen. Hoop dat je zo een beetje inzicht in de reden van mijn keuze hebt gekregen.

      Verwijderen
    2. Dank voor je uitleg.
      Gr. Kevin

      Verwijderen
  6. Over memorabel gesproken. Gewoon op één been verder vissen. Kan prima zo te zien:)
    Prachtige spiegel btw!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Al dat gedoe over 2 benen... allemaal gelul! ;) Wel heel onhandig, vooral het niet laag bij de grond kunnen komen, maar de beloning was er en het was weer een avontuur op zich, ook wat waard!

      Verwijderen
  7. Hoi Boudewijn,

    soms wint verlangen van ratio en vaak zijn dat de mooiste momenten!

    gr Andries

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt Andries, zeker weer een bijzondere dag en daar moeten er meer van zijn!

      Verwijderen
  8. Als de drang maar hoog genoeg is, dan hoort pijnlijden er bij. Machtig toch van die knulletjes die ongevraagd en gevraagd gewoon helpen. Dit soort momenten vergeten ze hun leven lang niet! Prachtige vissen trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is zeker leuk als zulke enthousiaste ventjes komen kijken en je ze meteen wat kan bij brengen door ze erbij te betrekken. Minder is het natuurlijk wel als ze enthousiast vlak naast het water gaan staan springen en dergelijke als er een vis aast ;) Voor dit keer was het heel leuk en een memorabel moment voor ons allemaal!

      Verwijderen
  9. Heerlijk verhaal en prachtige sessie!

    Mooi om een buitenmens te zijn hè :)

    Sterkte met je herstel!

    Groet, Koen

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zeker, maar het moet wel 'in' je zitten denk ik. Hele dag binnen is niet aan mij besteed! Herstel gaat langzaam, maar goed, dus hopelijk snel weer helemaal up and running!

      Verwijderen
  10. Goh wat een gedoe zeg. Je merkt altijd pas hoe gewoon iets is als het niet meer zo gewoon is. Mooi dat die jongetjes zo enthousiast waren. Dat had ik 1,5 jaar geledenbin Frankrijk ook zo leuk meegemaakt. Sterkte met je ongemakken.

    Groeten,
    Michael

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt helemaal wat je zegt. Had dus duidelijk aan een paar dingen niet gedacht. Het vergt toch extra voorbereiding bij dergelijke beperkingen, maar dan nog moet je er eerst mee geconfronteerd zijn.

      Verwijderen
  11. Struinen met systeemhengeltjes, ik heb het me zoooo vaak voorgenomen, maar ben er toch niet toe gekomen. Teveel een verhaal van struinen doe je met een pennetje. Wel eens een bijlegger gehanteerd, maar vond dat eerder storend, want een andere concentratie dan naar dat puntje staren. Maar als ik het jou zo hoor omschrijven zit er toch muziek in. Dit voorjaar op de vaart die ik voor mezelf bedacht heb om er wat karper te gaan vangen. Succes met je lichamelijke ongemakken. Mijn kar duwen met een enkele gekneusde rib dit najaar vond ik al geen succes, maar als ik lees wat jou mankeert moet je puur op wilskracht zijn gaan vissen, hulde! Grt Hans

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zoals je misschien hebt meegekregen is het bij mij meer uit 'nood' ontstaan. Ik heb mijn hele leven al heel actief gevist d.m.v. penvissen en oppervlaktevissen. Met systeemhengels was meestal max 3 uurtjes op een plek en dan verkassen. Pen- en oppervlaktevissen zijn energieverslindend. Omdat ik toch zo effectief mogelijk wilde vissen, ben ik me verder gaan specialiseren in het mobiel vissen met systeemhengels. Geloof me Hans, met de juiste aanpak kom je met geen andere manier aan een dergelijk uurgemiddelde! Daarnaast heb je nu de mogelijkheid om 2 plekjes tegelijk af te vissen, wat natuurlijk ook helpt. Je bent continu bezig en je ziet heel veel gebeuren als je je ogen open houdt. Succes en veel plezier!

      Verwijderen