Alles moest uit de kast; twee mannen, twee wateren

Een dagje penvissen met Dennis op de Penplas wordt op het laatste moment ingeruild voor een paar uur mobiel afstandvissen. Mijn lichamelijke gesteldheid ligt daaraan ten grondslag. Penvissen is nu te inspannend voor me, een verantwoorde middenweg dus. We kiezen voor twee wateren waar we flink wat plekjes kunnen afvissen, mochten we dat willen.

Het water is vrij troebel, maar met polariserende glazen voor onze ogen en goed speuren zullen we misschien wel wat tekenen van karper kunnen waarnemen. Dennis is goed voorbereid en heeft zijn rigjes al in PVA-zakjes verpakt. Hij heeft zijn rigs al snel op hun plaats liggen. Ik een paar minuten later.

De eerste van de dag

We zien redelijk wat activiteit in de vorm van spetterende witvis en hier en daar wat aasbellen. Ik besluit alvast een back-up plekje te maken voor het geval ik een vis vang of een aanbeet uitblijft. Dan kan het voer daar vast zijn werk doen. Ik passeer mijn rig die ik een metertje uit de kant heb geplaatst en merk een lichte verkleuring in het water op. Er zit vis op het voer. Even twijfel, doorlopen of terug naar de hengel? Toch maar snel even voeren en vlug weer terug. Een paar stappen verder produceert de receiver in mijn broekzak echter al geluid. Ik kijk om en zie de kanthengel zich krommen in de steunen. Ook Dennis maakt aanstalten in actie te komen. Ik spoed me naar de hengel terwijl Dennis met het schepnet aan komt lopen. De dril verloopt probleemloos en bestaat voornamelijk uit rondjes draaien onder de hengeltop. Minuten later bewonderen we de eerste van de dag.

Helaas blijft verdere actie uit en na twee uur vissen besluiten we naar het andere water te verkassen. Na een inspectieronde kiezen we voor het ondiepere deel van het water, waar ook de wind op staat. Beiden maken we vier plekjes die we straks willen gaan afvissen. Over een half uurtje zullen we terugkomen. In de tussentijd zullen we een ander deel van het water wat beter bekijken en uitpeilen, kan nooit kwaad.

Bij terugkomst zien we al meteen een mooie spiegel draaien op een van Dennis' aangevoerde plekjes. Tien minuten later liggen mijn twee rigs op hun plek en Dennis zet alles in op de spiegel, één hengel dus. Gespannen kijken we beide toe hoe de vis het water met zijn gewroet kleurt. Elk moment kan het gebeuren...

Als minuten later de stofwolk is verdwenen lijkt dat ook te gelden voor de vis. Spoken zijn het. We zoeken en speuren. Waar is ie? Waarom komt ie niet terug? Langs wat overhangende takken zien we een boeggolf gaan. Karper, ditmaal een schub. Een uur later verkassen we naar de andere twee aangevoerde plekken. Het had immers al moeten gebeuren.

Er schuift een vis met zijn buik over de ondiepte waarop ik gevoerd heb, te zien aan het stof dat de vis doet opdwarrelen als hij zwemt. Zijn brede rug doorbreekt het wateroppervlak. Een flinke vis zeg! Dennis staat verderop, maar mijn roepen hoort hij niet. Leuker als je zoiets samen kunt zien. Ik laat mijn rig zakken. 'Plok', Nu al?! Dat is ondiep! Slechts 20 cm. als ik progressief inschat! De vis schuift recht op mijn haakaas af. Bang hem te verjagen laat ik de rig liggen. De vis vertraagt. Dan zie ik mijn roodgekleurde haakaas heen en weer gaan. Voor ik besef dat de vis met zijn kop schudt en dus gehaakt is, spurt hij van de ondiepte af naar dieper water. Ik heb de hengel nog altijd in mijn hand. Veel heb ik niet in te brengen in deze fase. Eindelijk hoort Dennis me roepen en komt me assisteren. Een tijdje later poseer ik kortstondig met de vis. Wat was dit gaaf zeg! Deze aanbeet komt absoluut in mijn Top 10 van 'live meegekregen aanbeten'.

De andere plekken blijven verstoken van actie. We hebben nog een uur, dus besluiten we te gaan naar het stuk water dat we eerder bekeken hebben. Daar zaten wat interessante plekken tussen. Dat blijkt ook, want Dennis ziet al vrij snel twee karpers zwemmen. Een dikke hoge vis en een kleinere, gemiddeld gebouwde. Twee plekjes strategisch op twee meter van elkaar bevoeren zet ze al gauw aan het azen. Een sneaky rigje wordt op het verste plekje geplaatst, de lijn slap over de bodem, hengel 'hangend' in het riet. De spanning komt tot ontlading als de lijn in beweging komt. Het blijkt de kleinste van de twee te zijn. Een mooie afsluiter van de dag.

Dennis met de kleinste van de twee