Carp and the City part 18

Dit jaar is het er nauwelijks van gekomen, vissen in de stad. Het is eigenlijk meer een gebrek aan inspiratie dat Wouter en ik een dag voor we een visavond hebben gepland beslissen weer eens de stad in te duiken. Er zal één keer wat worden voorgevoerd. Misschien houdt het langstrekkende vissen net lang genoeg vast. En het kan nooit kwaad voor het gevoel.

Het regent zachtjes en dat zal volgens het weerbericht de hele avond voortduren. Gelukkig kunnen we schuilen in een nisje op de stek. We vullen digitaal de parkeermeter en installeren ons zo snel mogelijk. Ik twee hengels naar links, Wouter twee naar rechts. Het is nog opvallend druk op het water, maar toplood is hier geen optie, er ligt simpelweg teveel bende in het water.

Al binnen vijf minuten na inwerpen gaat een van mijn hengels er vandoor. Het is juist gestopt met regenen. Omdat ik de rig van deze hengel onder een brug had gelegd, is de aanvangsfase er eentje van alles of niets. Ik win. De vis scheert naar rechts en ik loop gretig mee over het natte gras. Mijn schoenen zijn toch al doordrenkt. Daar toont de vis zijn kracht. Minuten lang is het meer geven dan nemen. Dan doemt er een rondvaartboot op. In voorgaande jaren hebben we geleerd dat deze geen genade kennen, dus is het tijd om te forceren. Wouter staat klaar met het net om de vis bij de eerste mogelijkheid veilig te stellen. Net als we denken een serieuze scheppoging te kunnen wagen, spurt de vis van ons weg, recht op de rondvaartboot af. Met de hand op de spoel en de hengeltop in het water gooi ik alles wat ik heb in de strijd. Een paar meter voor de langsvarende boot zien we een staart door het wateroppervlak klappen. Oef! Handen wijzen en hoofden draaien achter de raampjes. We staan in de picture. De vis is moegestreden en ik weet hem mokkend in het net te loodsen. Yes!

Droog in de nis poseren

Lag de vis te wachten? Ik strijk de vis af, benieuwd of er resten van ons aas te zien zijn. Dat is niet het geval. De vis is opvallende donker en overduidelijk een Edelschub. Leuk! We maken wat foto's. Het terugzetten gaat gepaard met hernieuwde regenval.

Dit kan natuurlijk niet de enige vis van de avond zijn, zo snel al! Ze zwemmen immers in schooltjes hier in de grachten, dat hebben we vaak genoeg ondervonden. Een uur verstrijkt. Wat piepen uit diverse beetmelders klinken. Kreeften en krabben blijkt, als we na twee uur vissen inhalen om de rigs te controleren. Nog een uurtje, dan ruimen we op.

En kwartier voor opruimen consternatie. De waker van Wouter's linker hengel knalt omhoog en zijn beetmelder geeft enkele piepen. Nog voor hij de hengel in zijn handen heeft valt de boel weer slap. Op de brug kijken drie studentes toe, waarschijnlijk aangetrokken door onze jubelstemming. Behalve twee verontwaardigde, doorweekte vissers valt er weinig te beleven. Dat beseffen ze ook na een kort gesprek en ze vertrekken. Zo ook wij.