Dagje zoekend doodazen

We hebben de ochtend en het begin van de middag dit keer, Wouter en ik. Om in te komen beginnen we op een bekende plek. Het is nog vroeg, dus kunnen we hier langs de weg nog even rustig ons ding doen zonder aangereden te worden. Tegen verwachting in, is het best taai. Zo nu en dan draait en schiet er een snoek door het wateroppervlak, maar ze lijken gefocust op de kleine, levende visjes. Het blijft toch elke keer apart om te merken dat ze een makkelijke hap laten liggen. Actiever binnentwitchen van het aas levert uiteindelijk een harde aanbeet voor mij op, juist op het moment dat de vis weer zakt. Een mooie mid-tachtiger is het zeker.
Als we na een uur vissen opruimen, wordt Wouter's enige nog in het water drijvende dobber onder getrokken. Het blijkt een lelijk mormel met vergroeiing in de staart.

De tweede en derde plek zijn op groot water. Wat we hier ook proberen, niets. Of ze zijn er niet of ze houden hun kaken op elkaar. De vierde plek hebben we pas één keer eerder bevist. Toen was het niets, maar deze vaart ruikt gewoon naar snoek. Verdorde rietkragen, overhangende takken, paaltjes en zelfs een lichte stroming om onze vissen op mee te laten driften. En één keer niets vangen zegt niets. We zetten elk een vis op een meter diepte en eentje op anderhalf. De laatste vlak boven de bodem.

Al snel merk ik dat mijn diepste vis af en toe in waterplanten blijft hangen, dus zet ik het bovenste stuitje zo'n tien centimeter lager. Een nieuwe drift, maar na een paar meter blijft de dobber wéér staan. Ik pak de hengel licht geïrriteerd op om hem los te trekken als de dobber zich verplaatst en vervolgens onder gaat. Beet! Duidelijk volgbaar door de rode dobber zwemt de vis een paar meter naar het midden. Ik draai strak en zoek contact. Een fel schot van de vis. Loeisterk. Even later verlost Wouter de vis van de dreg en poseer ik kort voor de camera. Mijn telefoon komt tot leven. Afspraak gaat niet door. We kunnen de middag ook helemaal meepakken. Lekker.

We vissen hier nog even door en vangen er elk nog een kleine snoek bij. Voor ons genoeg reden om weer door te gaan. We zijn immers op zoek naar de big mama's!
Op de volgende stek zien we al drie vissers staan. Nog niet eerder gezien hier, maar kan zomaar natuurlijk. Een paar kilometer verder ligt een stuk water dat ons de afgelopen winter veel snoek opleverde, maar tot nu toe nog geen aanbeet heeft opgeleverd. Eén van de weinige gelukkig, maar waarom? Nu we toch in de buurt zijn kunnen we het net zo goed daar even proberen.

Het schemert al als de dobbers heel langzaam op het briesje driften. We eten de laatste boterhammen en drinken wat warme chocomel. Dan is Wouter een dobber kwijt. We zoeken, maar zien niets. Snel draait hij lijn op. Die loopt naar een andere plek dan waar zijn dobber dreef. Snoek, moet wel. Hij maakt contact. De vis schiet meteen naar links en zwemt in een overhangende tak. Gelukkig komt de lijn snel los en kan hij de vis kort erna uit het water pakken. De eerste van deze winter hier en een mooie. Zullen ze dan toch weer hier verzamelen? Dat is iets om de volgende keer uit te zoeken.

De afsluitende vis van vandaag