Kennismaking met een vreemde snuiter

The final moments

We zijn terug op de Krabbenberg. Waar het vandaan komt weten we niet, maar we kijken zelfverzekerd over het water. Moed hebben we elkaar ook niet hoeven inspreken, het is er gewoon. Raar? Misschien voor sommigen, maar wij herkennen het en meestal is dat gevoel een goed teken.

Ik besluit het vandaag anders te doen dan de vorige keer dat we hier zaten. De linker rig gooi ik met een onderhands worpje op het randje van een uitstekend talud, waar het drie meter diep is. De rechter gooi ik zes meter uit de steigers, waar het slechts twee meter diep is. Vijf bollen vergezellen elke rig. De middelste hengel komt achter het talud te liggen op acht meter diepte. Rolf positioneert zijn rigs op de al voor ons bekende plekken.
Zouden de krabben er nog zijn?

Terwijl we wachten op de run die we verdiend hebben, plegen we nog wat onderzoek onder water. Het is ons wel duidelijk geworden dat het op deze stek nog belangrijker is dan anders waar je je rig plaatst. Niet alleen kunnen de steil afplopende taluds, die vaak ook nog eens gaten en inhammen herbergen, stenen, ander puin en mosselen een hoop ongewenste situaties veroorzaken, maar ook kan een karper door de steile taluds, de steenhopen en de geulen ons aas zomaar missen, terwijl hij hemelsbreed misschien maar drie meter van onze rig verwijderd is.
Op vijf meter diepte staan nog waterplantenplanten, maar die zien we niet direct als probleem, je moet er alleen vertrouwen in hebben dat je er ook een aanbeet kunt krijgen.
Een ander probleem dat we moeten tacklen zijn de steil aflopende taluds, waardoor ronde boilies gemakkelijk naar beneden rollen. Misschien dat we dit probleem op Concrete Jungle wel hebben onderschat. achteraf gezien.

In onderstaand filmpje wat beelden van onze stek onderwater.

Er melden zich vooralsnog geen krabben, wat onze kansen zou moeten vergroten.
En dan gebeurt het. Twee piepen uit mijn rechter Carpsounder, de waker zakt. Ik snel er op de glibberige steigers naartoe. Zachte rukken aan de lijn. Meerkoet? Krab? Nu stijgt de waker. Ik hef de hengel en maak contact. Iets zwaars en sterks begint te zwemmen. Karper! Even is er iets wat op paniek lijkt. Geen lange runs, maar krachtige staartslagen, absoluut geen vijftien pond of zo. De vis weet van geen opgeven, en dat met deze lage watertemperaturen.

Met recht een vreemde snuiter!

Hij zit in het net. We schudden handen en verbazen ons. Een grote en vooral lange schub, maar wat een rare kop! Op de kant bekijken we het beest. Perfect, grote staart, echte een du Vette vis, maar die kop... Wel lippen, maar niets dat kan uitstulpen en een naar binnengegroeide bek. Er kan netaan een 24 mm boilie in. We wegen: 28 pond.

Het blijft bij die ene vis. We pakken nog de eerste twee uurtjes in het donker mee in de hoop op nog een vis, maar ook om te kijken of de krabben nog in actie komen. Ze blijven weg. Het lijkt erop dat we weer plannen kunnen gaan maken.