Enerverende twee uur vissen

Schub aan de Screaming Devil

Eerste Kerstdag, een voor mij traditionele visdag, evenals Tweede Kerstdag.
Het zijn dit jaar speciale dagen voor mij omdat ik vorig jaar in deze periode samen met de artsen voor mijn leven aan het vechten was en mijn familie en ik op kerstavond afscheid van elkaar hadden genomen, zo slecht ging het met me. Gelukkig is alles op het allerlaatste moment goedgekomen en daar ben ik mijn donor en de familie onbeschrijfelijk dankbaar voor.

Vandaag kon er dus gevist worden, zij het slechts twee uurtjes, dus wordt er gesnoekt, met Joop. Die wilde na vele dagen blanken wel weer eens vis vangen en ik moest hem leiden.
Iets voor 11.00 uur stoppen we langs het water. Ik ben ultra licht bepakt met mijn onlangs aangeschafte Rapala Swingbag, waarin slechts een kunstaasdoos met twee stuks rubber, drie jerkbaits, vier pluggen en een grote bucktailspinner zitten en een flesje drinken, een onthaaktang en een kunstaasredder.

Eerste plek is de plek waar ik de gigasnoek verspeelde. Ik kies voor de grote bbz swimbait. Tweede worp. Langzaaam komt de swimbait dichterbij. Wat loopt dat ding toch mooi. Vlak voor mijn voeten duikt er een snoek op, maar mist. Centimeter of zeventig, tachtig. Ze hebben er hier een handje van blijkbaar. Verschillende pogingen met ook ander kunstaas lopen op niets uit, dus vertrekken we.

Twee zijsloten met een brug ernaast, kan niet missen zou je zeggen. De stek wordt goed uitgekamd, maar levert geen actie op, dus besluiten we het dertig meter verderop te proberen op een op het oog oninteressant stuk.

Zomaar, in het midden, in de stroming, zonder beschutting, karpers!

Tijdens het binnenhalen schokt mijn Scraeming Devil een paar keer. Witvis? Karper? Gemiste aanbeet? De volgende worp geeft uitsluitsel als ik plots lijk vast te zitten, er vervolgens iets zwaars in beweging komt en dan losschiet. Op een van de dreggen hangt een schub van een grote schubkarper. Het zijn dus karpers die hier liggen! Gewoon, in het midden van de vaart, in de stroming, zonder beschutting.

Ik gooi mijn jerkbait richting een fuut en haal binnen. Op dat moment breekt er een gigantische snoek door het wateroppervlak en grijpt de fuut. Ik schreeuw iets en Joop roept iets. Een brede ruit, de fuut duikt niet meer op... Wat een beest! Vast de gootste die ik ooit gezien heb. Ik heb het wel eens zien gebeuren bij jonge eendjes en eenmaal bij een volwassen eend, Joop ook eens bij een meerkoet en nu bij een fuut! Meteen begin ik als een malle op de plek te gooien, jerken, twitchen en binnendraaien. Onzin natuurlijk, maar ik denk niet na, zie alleen het beeld van het beest dat de fuut van het wateroppervlak griste.

Joop en zijn prijs

De volgende plek levert niets op en nu we nog maar een tien minuten over hebben, besluiten we terug te gaan naar de plek waar ik de volger had. 'Ieder twee worpen, dan gaan we', meld ik.
Joop gooit in, draait lijn op en zijn hengel vliegt krom. Ik heb nog niet eens de tijd gehad om in te kunnen werpen. Korte runs, dan verschijnt een grote snoek. We meten 99 cm. Groot, maar een stuk kleiner dan de snoek van daarstraks en ook kleiner dan ik onlangs op dezelfde plek verspeelde.