Make it worth the effort

We gaan terug naar afgelopen najaar. Wouter en ik hebben onze vleugels verder uitgeslagen en hebben wat wateren gevonden ver van huis. Drie keer een dag hebben we besteed aan zoeken, peilen, tactieken bepalen en aantekeningen maken. Mijn voerboot met dieptemeter was een grote hulp om sneller inzicht te krijgen in het bodemverloop. Een stuk sneller in ieder geval dan met een peildobber en toebehoren...

Drie weken later zijn we terug bij het Wilgenwater, zoals wij het voor onszelf genoemd hebben. Dit is het water dat we beiden écht graag wilden bevissen. De vele, hoe kan het ook anders, wilgen, de ruige omgeving en het heldere water zorgen voor een sfeer die we niet direct gewoon zijn in onze eigen, vaste visomgeving. Eén water was tijdens het peilen al afgevallen en de andere vier bezochte wateren komen later aan de beurt.

De wind komt uit het noorden, dus kiezen we voor de derde zone. Tijdens het peilen hebben we elk water in zones verdeeld die we naar gelang de heersende weesomstandigheid van plan zijn te bevissen. Als aas kiezen we voor zeer attractief en in helder water visueel aas, dit vooral omdat wat voorvoeren door de rijafstand geen optie is.

Werkelijk één van de beste voerboten op de markt

Na een tocht van een dikke vijfhonderd meter komen we op de beoogde plek aan. Terwijl we uitpuffen van de inspanning, pak ik het aantekenboekje erbij om ons geheugen op te frissen. Op 11 hengellengtes tussen de grote steen en de v-boom aan de overkant komt de meest rechtse hengel te liggen, de 2 middelste hengels recht vooruit op 13,5 en 7 hengellengtes en de meest linkse hengel  op 6 hengellengtes tussen het struikje en de gespleten boom aan de overkant.

Elke rig krijgt een tiental Krill & Liver boilies mee en het wachten kan beginnen. Voor ons doen zijn we zwijgzaam. Gespannen? Of zijn we gewoon toe aan rust? Dik vijfenzeventig minuten na inwerpen loopt de rechter van de middelste twee hengels af. Yes! De zone hebben we in ieder geval goed ingeschat! De vis wil niet opgeven en weet vaker dan gemiddeld flink wat lijn van de spoel te rossen. Toch komt eindelijk het verlossende moment en glijdt er een mooie spiegel over het netkoord.

Dikke twintiger spiegel

Zo op het eerste gezicht een hele mooie vis, al heb ik ze het liefst wat beschubter, en wat is ie breed op zijn schouders! Tevreden drinken we een kop thee en maken wat te eten. Tot twee maal toe vliegt er een uil geruisloos vlak over ons heen. Gelukkig geen terroruil. Doffe plonsen klinken met regelmaat, vooral links van ons, iets verder uit de kant dan waar we liggen. Trekken ze naar ons toe of moeten we toch verder gaan vissen? Het is de eerste sessie, dus houden we vast aan ons plan. Wel wordt de plaats van activiteit genoteerd. Het bodemverloop daar weten we al en ook dat er een groot wierveld ligt.

Eigenlijk niet eens zo heel verrassend, is het de meest linker hengel die tot leven komt. Eerst een paar piepen, gevolgd door een 'screaming' run. Wouter trekt het sprintje en ik volg wat rustiger met net. Ook deze geeft het materiaal flink op zijn donder en we krijgen zowat de slappe lach van de schijnbaar onuitputtelijkheid van deze vis. Als hij dan eindelijk voor het net verschijnt, is het formaat wat tegenvallend. 'Huh?! Het is een kleintje..!' laat Wouter zich ontvallen. 'Is ie verkeerd gehaakt ofzo?' stel ik als volledig nutteloze vraag, want we zien de haak beiden netjes in de onderlip zitten.

Als ik de vis in het net naar de onthaakmat til, moet ik toch wel wat meer moeite doen dan ingeschat. Eenmaal in de onthaakmat wordt helemaal duidelijk dat we ons toch flink verkeken hebben op het formaat. De bouw van de vissen hier zijn misleidend! Ook de vis van Wouter heeft een brede bouw.

Daar verkeken we ons even op

Normaal verkijken we ons nooit zo, maar wat doet het er toe! Wat een mooie vis weer! Super mooie vinnen, brute bouw en opvallend zwarte accenten rond de schubben. Wat heeft dit water nog meer voor ons in petto?

Na Wouter's vangst geven we het nog twee uurtjes waarin er geen aanbeet meer volgt. Door om beurten stukjes langs de oevers van dit water te lopen en met onze hoofdlampen in het water te schijnen zien we kreeften, witvis en baarzen op de ondieptes. Wier is er ook genoeg en dat krioelt van het onderwaterleven, zelfs nu nog in het najaar. Wat een potentie! Wat zwemt hier nog meer?