Carp and the City part 19; Alles op een rijtje

Geïnspireerd door de vangst van de donkere schub besluiten Wouter en ik instant een avondje te pakken op de Dealerstek. Deze plek heeft ons al eerder succes gebracht en is met twee man strategisch goed te bevissen. In maximaal drie uur moet het gebeuren dit maal. Snel dus. Maar zit er vis en ze zijn bereid te azen, dan moeten ze er ook binnen die tijd uit kunnen komen!

Al snel liggen de diverse montages op hun plek. We zakken onderuit in onze stoelen en nemen wat te drinken. Intussen passeren trams en auto's aan de overkant van het water. Ik besluit een extra plekje te maken onder de kant voor het laatste half uur. Slechts wat boiliekruim verspreid voeren en 10 brokjes boilie. Daar blijven ze wel even op bezig in de tussentijd.

Mooie spiegel, Wouter is happy

Ik kom net terug van het voeren als er een hengel tot leven komt. Een paar piepjes en in het kunstlicht zien we de lijn zich langzaam naar rechts verplaatsen. Wouter pakt de hengel op en ik haal het schepnet. Het voelt niet heel massief aan, maar verzet zich flink. Juist als we de vis scheppen, stopt er een auto naast die van Wouter. De muziek wordt zachter gezet en er stappen twee mannen uit. Beide trekken hun pet wat verder over hun hoofd en steken een sigaret op. We concentreren ons weer op de vis. Een spiegel, blijkt.

Met de vis in het net lopen we naar onze spullen. Beide mannen staan bij de nu geopende achterbak. Onze ogen flitsen telkens kortstondig richting de twee mannen, één van hen kijkt regelmatig onze kant uit. Geen zuivere koffie. We doen ons best direct oogcontact te vermijden. Een tweede auto komt aanrijden en stopt naast die met geopende achterbak. Intussen heeft Wouter de vis van haak ontdaan en zoeken we een van de wilgen op voor een snelle fotoserie. Nemen we ook mooi wat afstand van het tafereel.
Als we foto's hebben gemaakt en de vis is teruggezet hebben we de plek weer alleen. Wel zo relaxt.

Een uur voor opruimen een striemend harde aanbeet op de hengel die we onder de eigen kant hadden geplaatst. Ik ren er naartoe en maak contact. De vis is naar het midden van de gracht gevlucht en daarmee ook meteen uit de gevarenzone. Indrukwekkend is het allemaal niet, mooier des te meer als we een eerste blik op de vis kunnen werpen. Een rijen! Een tikkeltje zenuwachtiger dril ik de vis af.
Het laatste half uurtje bevis ik nog het aangevoerde plekje. Regelmatig levert dit nog wat op, dit maal echter niet. Het is ook goed zo, tijd om naar huis te gaan.

Een mooi einde van de avond