Brokken maken aan de oppervlakte

Na een zinderend hete periode is het buiten eindelijk wat beter te verdragen, voor mij in ieder geval, ik heb het niet zo op die hoge temperaturen. Er 'moet' dus gevist worden. In de voorgaande dagen heb ik in de avonduren wat stukken langs diverse wateren gefietst. Overal trof ik karpers aan de oppervlakte aan, maar echt actief gedroegen ze zich niet. Ik heb wel wat trucjes achter de hand en vaak is geduld opbrengen daarbij de sleutel.

Ik gris een zakje Zig-iT mee. Een mix van Matin SB die is samengesteld om bij te voeren als je met een zig rig vist. De droge mix moet dan aangemaakt worden met water om het wolkende effect en de diepte waarop dit gebeurt te bepalen. Ik wil hem nu echter droog inzetten. Dat 'trucje' pas ik wel vaker toe en het werkt niet altijd, maar wel té vaak om niet te proberen. Zo ook bijvoorbeeld afgelopen najaar.

Bij aankomst bij het Reigersdomein verberg ik mijn visspullen in de struiken zodat ik ongehinderd een rondje kan lopen en de struiken in kan stappen. Daar waar vissen stil aan de oppervlakte liggen laat ik wat handjes van de zig mix op het water vallen zodat deze door de wind en de oppervlaktestroming naar de vissen wordt meegevoerd. De kleine deeltjes van de mix zullen grotendeels op de oppervlakte blijven liggen, de grotere zullen zich met water volzuigen en net onder de oppervlakte blijven hangen en hopelijk worden opgepikt door een paar vissen.

Een half uur later ben ik terug bij de eerste plek. De mix op het wateroppervlak is redelijk goed te zien door een rode waas en bevindt zich al deels boven de vissen. Enig teken van activiteit is er nog altijd niet. Ik ga op een afgebroken tak zitten en drink wat in afwachting van wat gebeuren gaat.
Eindelijk komt er een vis in beweging, aan het gedrag te zien door iets getriggerd. Zijn kieuwen pompen harder en de borstvinnen wapperen sneller heen en weer. De vis draait wat en stijgt. Een hap in het wateroppervlak. Gefascineerd volg ik het proces. Het lethargische gedrag gaat geleidelijk over in azen. De vis begint nu te zoeken en passeert enkele andere karpers. Deze komen nu ook in beweging, zij het nog weinig. Een tweede en derde vis voegen zich happend aan de oppervlakte. Van voeren tot happen is ruim anderhalf uur verstreken. Ik sta op en loop een rondje, benieuwd naar hoe het er bij de andere groepjes vissen voor staat. Bij twee ervan is zelfs al meer activiteit te bespeuren dan bij de eerste!

Happend door het wateroppervlak

Ik ontdek een mooie spiegel en een warrelschub en moet mezelf tot rust manen. De azende vissen moeten eerst de rest mee trekken. Snel loop ik naar mijn spullen in de struiken. Daar haal ik een zak brokken uit de voertas en schiet deze per twee verspreid op het water. Meer tegelijkertijd doe ik expres niet om het neerkomen van de brokken zo min mogelijk te laten opvallen. Het werkt, steeds meer vissen slaan aan het rondzwemmen en zoeken.

Taferelen waar ik uren naar kan kijken

Ook de andere plekken waar activiteit is, voorzie ik van wat brokken en als ik snel tel heb ik er zeker vijftig aan het azen! Wat een gekkenhuis! Ik film een stukje, maar niet te lang, nu is het moment om toe te slaan en dus de hengel te pakken.

De vissen zijn los, lijken elke vorm van argwaan verloren te hebben. Ik kan kiezen voor welke vis ik wil gaan en doe dat ook. Ik lig misschien drie seconden is als ik contact maak met de eerste, een mooie schub. Vlak na terugzetten dril ik de tweede van de dag. Ik wil de plek niet meteen kapot vissen en voer wat bij om daarna naar een ander deel van het water te gaan. Ook hier een vreetorgie van jewelste. Hetzelfde scenario, al stop ik hier pas na drie vissen. Hier streven we naar, om deze situaties te creëren. Het klinkt misschien gek, maar de lol vergaat me al snel. Dit is geen vissen meer, slechts inleggen en drillen. Ik vang er nog één en verspeel er één, de enige spiegel. Het is mooi zo. De vissen vragen duidelijk om meer, de situatie laat het toe, maar het is goed zo.

Op de weg naar huis zie ik er nog eentje langs het kantje happen. Zal ik..? Toch even kijken. Best een mooie. Waarschijnlijk eentje die de grootste van de dag zou kunnen zijn. Toch even proberen. Voorzichtig laat ik mijn haakaas op het water zakken. De vis nadert. Daar gaat ie... Mijn haakaas verdwijnt in de bek, ik hef de hengel. Mis! Vloeken. Het maakt me eigenlijk niet eens zoveel uit. Heb er vrede mee. It was a good day!

Op de weg naar huis zie ik er nog eentje
langs het kantje happen