Met de neus in de boter; voorjaarskarper onderwater

Soms ben je op het juiste moment op de juiste plek. In het gelukkige geval ben je dan aan het vissen, maar vaak ook niet. Het laatste is deze keer het geval. Ik maak een rondje langs diverse wateren, gewoon om even buiten te zijn. Zoals bijna altijd heb ik een camera mee. Dit keer slechts mijn GoPro om wat beelden van watervlooienwolken en ander onderwaterleven te kunnen maken. 'Ken het voedsel en gedrag van uw doelwit' weet je wel. Daarbij heb ik het plan opgevat om wat potentiële stekken onder water te filmen nu de helderheid voor even dankzij de watervlooien is toegenomen. Van het laatste komt het echter niet meer...

Gezien de windrichting en onderwaterstroming heb ik een idee waar ik de wolken watervlooien kan verwachten. Als ik op de eerste plek aangekomen ben en een blik in het water werp, schrik ik. Twee monsterlijk grote spiegels en vier kleinere schubs, maar nog altijd ruim in de twintig pond, happen in de wolk watervlooien. Ik deins terug om uit het zicht te blijven. Mijn handen trillen. Sjesus! Behoedzaam steek ik mijn hoofd over het muurtje om de vissen te kunnen zien. Langzaam zakken ze in dieper water en zwemmen rustig weg. Ik ben opgemerkt. Ik wacht nog een tijdje, maar ze keren niet meer terug.

Aangezien ik er mijn camera niet in het water kan krijgen, ga ik door naar een andere plek waar ik de vlooien meen te kunnen verwachten. Al op twintig meter van het water zie ik enkele karpers zwemmen. Hoe dichterbij ik kom, hoe meer ik er ontdek. Ik neem plaats achter een struik. Zeker vierentwintig tel ik er, maar het moeten er meer zijn. De meesten twintig en dertigponders, slechts een enkeling beduidend kleiner. Daar zit je dan, zonder hengel, maar met GoPro. Een grote spiegel waggelt voorbij, gevolgd door vier schubs, samen waarschijnlijk goed voor zo'n honderdzeventig pond vissenvlees... Ik sluip wat verder rond en vind meer vissen. Allemaal in de bovenste waterlaag. De stretcherhangers, driehonderd meter verderop, zouden eens moeten weten...

Drie meter voor me komt een grote, dikke dertiger, schub op zijn staart na uit het water en valt terug. Ik schrik me rot. Een tweede, wat kleinere volgt zijn voorbeeld, zij het iets minder spectaculair. De rest reageert met één of twee staartslagen om vervolgens verder te gaan met wat ze deden. Ik kom ogen tekort om alles in me op te nemen.
Sommige vissen eten van de aanwezige watervlooien. Die zwemmen met hun bek open rustig door de wolken krioelende beestje heen. Een schub met witte plekken hangt scheef tegen de kant. Vlooien stromen kansloos zijn bek in. Iets verderop liggen er vier naast elkaar tegen de kant op vlooien te happen. Een spiegel 'graast' tegen een paal. Waarom? zou je denken met al die watervlooien om je heen? Er zijn ook vissen die maar wat rond lijken te zwemmen.

Hierbij een kleine selectie van de filmbeelden die ik heb gemaakt, de rest komt misschien later nog eens. En natuurlijk kijk je in HD!