Warrels, two-tones en schubben, what's next?

Terug op de Juppenput. Om hier met goed gevolg een vis te haken is een waadpak eigenlijk onontbeerlijk. Een rubber boot is in verband met het stuk lopen naar de stek wat mij betreft geen optie, maar het lelieveld waar ik mijn stek heb gekozen is onder water te dicht begroeid om er een vis doorheen te kunnen loodsen. Een waadpak biedt dus uitkomst en als de golfslag niet te hoog is kan ik bijna tot midden in het veld lopen.

De stek is een prachtplek om te zitten. Ik kan er net een stoeltje kwijt, de overhangende takken bieden me mogelijkheden zat om er mijn GoPro camera in op te hangen. Een paraplu of shelter kan ik nergens neerzetten, maar als het regent kan ik het met waadpak, een regenjas en eventueel een normale paraplu best even uithouden. Enige lastige, en tegelijkertijd ook wel stoere, is dat ik de hele tijd in het water zit of sta.

 

Het net drijft in het lelieveld

Op weg naar de stek tref ik een groep duikers die juist uit het water gestapt is. Misschien kunnen ze me wel wat interessante info over dit water geven? Ze hebben geen rode balletjes op mijn stek gezien, maar ik zou het voor de zekerheid nog even kunnen vragen aan de groep die nu nog in het water ligt...exact op mijn stek...

Rustig installeer ik me op mijn plekje en zet de rod pod in het water. Als de duikers zijn vertrokken keert de rust terug en duiken de eerste meerkoeten rond het lelieveld. Niet veel later ligt alles op zijn plek. Alleen nog even de camera's plaatsen zodat ik misschien een leuk filmpje kan maken.

 

De laatste fase

Ik krijg er de tijd niet voor, want de rechter hengel gaat er vandoor. Zo snel al! Een lang, eerste schot. Ik waad richting schepnet dat al op de lelies in het water ligt. Na een aantal minuten zie ik de vis voor het eerst. Een two-tone schub! Cool! De volgende keer dat de vis even aan de oppervlakte draait herzie ik mijn mening. Two-tone spiegel. Ook cool! Eenmaal in het net blijkt het een vis met warrig schubbenpatroon, maar wat een gave kleuren! En dan die beschubbing..!

Klein, groot, vol, rij, leder, van alles wat

Op het water wordt het steeds drukker. Jetskies, waterskiërs, wakeboarders en plezierbootjes nemen het water langzaam over. Dat ze schijt hebben aan de hier geldende regels en de grenzen van de aangewezen hard-vaar-delen deert kennelijk niemand, ondanks dat er regelmatig gevaarlijke situaties ontstaan. Zelfs de meerkoeten zoeken de beschutting van de rietkraag en lelies op. De drukte is een streep door mijn plannen. Ik geeft het nog maximaal twee uurtjes, dan pak ik in.

Het is wederom de rechter hengel die afloopt. Het eerste schot is verpletterd hard. De lijn blijft tussen de leliestengels hangen en aan de richting waarin de lelies opzij worden getrokken is te zien dat de vis steeds verder naar rechts zwemt. Voorzichtig waad ik door het lelieveld om de lijn uit te lelies te bevrijden. Dieper kan ik niet lopen en de eerste golf is al over mijn borst geklotst mijn waadpak in. Een stap terug geeft meer veiligheid. De lijn zit ondertussen nog altijd vast achter wat lelies en dik twintig meter naar rechts kolkt de vis aan de oppervlakte. Ik voer de druk op en win wat lijn. Dan zit de boel weer vast. Met de molenspoel open wacht ik af. Bijna altijd de beste oplossing. De vis moet zwemmen, dan komt het meestal wel goed. Al snel kringelt de lijn van de spoel. Als het tempo toeneemt herstel ik het contact weer. De lijn verspringt, maar is nog altijd niet los. Toch weet ik de vis tot in de lelies te krijgen. Daar houd ik lichte druk zodat de vis in beweging blijft en zodoende met zijn lijf zelf ruimte tussen de stengels maakt. Zoals eigenlijk altijd werkt het ook nu weer. Na een tijdje komt de vis los. Een grote schub! Kort erna weet ik hem in het net te krijgen. Hello my friend! Pure bruutheid deze vis!

 

Afscheid van pure bruutheid

Een langsrazende speedboot brengt me uit mijn gedachten terug. Snel waad ik naar ondieper water voor de golven me overspoelen. De gebruikelijke rituelen volgen, wat berichtjes worden verstuurd.
Ik eet mijn laatste twee boterhammen en overkijk het slachtveld voor me. Overal drijft afgerukt en afgesneden lelieblad, het teken van succes.