Vandaag gaan we met mijn neefje van bijna drie eendjes voeren . Dat doen we bij het Takkenwater, wat ook een van mijn favoriete plekken is om karpers te kijken. Terwijl de eenden en meerkoeten vechten om het door mijn vader en neefje gevoerde brood, loop ik een stukje weg. Ik duik de struiken in en loop zo zachtjes mogelijk langs het water. Een roodborst fluit en hupt driftig op een tak op en neer, alsof hij me ergens voor wil waarschuwen. Ik stop en op dat moment zie ik in mijn ooghoeken iets in het water bewegen. Een grote, donkere schim verplaatst zich langzaam door het water. Karper! De roodborst fluit weer, alsof hij me op de vis wil wijzen. Helaas verlies ik de vis al snel uit het oog. Ik fluister de roodborst een bedankje toe terwijl ik hem op mijn geheugenkaartje vastleg en voeg me weer bij mijn vader en neefje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten