21 januari 2010

Het Takkenwater

Vandaag gaan we met mijn neefje van bijna drie eendjes voeren . Dat doen we bij het Takkenwater, wat ook een van mijn favoriete plekken is om karpers te kijken. Terwijl de eenden en meerkoeten vechten om het door mijn vader en neefje gevoerde brood, loop ik een stukje weg. Ik duik de struiken in en loop zo zachtjes mogelijk langs het water. Een roodborst fluit en hupt driftig op een tak op en neer, alsof hij me ergens voor wil waarschuwen. Ik stop en op dat moment zie ik in mijn ooghoeken iets in het water bewegen. Een grote, donkere schim verplaatst zich langzaam door het water. Karper! De roodborst fluit weer, alsof hij me op de vis wil wijzen. Helaas verlies ik de vis al snel uit het oog. Ik fluister de roodborst een bedankje toe terwijl ik hem op mijn geheugenkaartje vastleg en voeg me weer bij mijn vader en neefje.


17 januari 2010

Wintersterfte part 2

Ander water, andere slachting. Op internet las ik over dode vissen in spaarnwoude. Ook al zo'n ondiep water en nog eens flink overbezet. Dat moet wel dramatisch zijn.

Bij aankomst stemt de eerste aanblik triest: volwassen mannen hoofdschuddend en pratend op een bruggetje, dode karpers overal. De mannen zijn kwaad. 'Duizenden vissen de pijp uit' pik ik op als ik langsloop. Het lijkt me wat veel, maar overal waar ik kijk liggen dode karpers, vaak gegroepeerd, vlak onder de kant. Ik viste er nooit, maar toch.


16 januari 2010

Wintersterfte

Dat, waar ik, en waarschijnlijk ook veel andere vissers, voor vreesde is bewaarheid. De sneeuw verdwijnt langzaam en daarmee worden de gevolgen van deze winter steeds duidelijker. Dode karpers, tientallen en dat alleen in het kommetje waar ik nu sta. Een stuk verder zie ik meer lichte vlekken onder het ijs. Onder een brug is het ijs verdwenen. Een dode 80 cm+ snoek en twee karpers drijven troosteloos vlak bij de kant. Zelfs de kraaien en eksters kijken er niet meer naar om. Zonde.

10 januari 2010

Winters IJmeer

Het IJmeer. Groot en mysterieus, onderwerp van discussie en fantasie. Bevolkt door langgerekte torpedoschubs, en een enkele grootwaterbuffel en spiegelkarper. Dankzij Spiegelkarperprojecten neemt het aantal spiegels toe. Sommige hebben al de 30 pond bereikt en een enkeling zelfs al de 40 pond. Waar eindigt het?
Ik heb plannen, heel veel plannen. Ik hoor van alles. Verhalen die je fantasie op hol doen slaan, maar ook van wanhoop en depressies. Heb er karper zien springen op plekken waar nu ijs ligt. Ik moet. Ik heb zin. Maar voorlopig ligt het water nog dicht en heerst de kou.